Deanol's micro lifters form a network around the eyes to make the skin look tighter, lifted and firmer. Eyes appear recontoured and wide-open! Besides firming up our face, Deanol can help us look sexy by plumping up our lips. The eyes may be the windows to the soul but our lips are definitely the gateway to sensuality.
Jestem wielką, pączkową kulką. Obiecałam sobie, że w Tłusty Czwartek nie zjem ani jednego eklerka, ptysia, ani faworka, bo po powrocie do pracy się w fartuch nie zmieszczę, ale sami wiecie jak to jest. Obiecanki obiecankami, ale kiedy ten śliczny, lukrowany i słodki do obrzydliwości pączek spojrzy na Ciebie i powie „zjedz mnie” to wiesz, że bitwa została przegrana. Chciałam dobrze, a wyszło jak zwykle. Z drugiej strony, mogę sobie pozwolić na takie wysokokaloryczne góry cukru, bo co najwyżej mąż się do mnie nie przyzna i lodówkę na kłódkę zamknie. Zdecydowanie gorzej mają wszyscy diabetycy, u których już jeden pączek powoduje skok poziomu glukozy po sam sufit, a co dopiero dwa, pięć czy osiem. Nie chciałam jednak pisać dzisiaj o diecie cukrzycowej i o zakazie jedzenia słodkości, ale o lekach, których cukrzycy powinni unikać, jeżeli nie mają ochoty na zaostrzenie swoich dolegliwości. Może będą to rady dla Ciebie, może dla Twojej mamy czy męża. Mam jednak nadzieję, że po tym tekście będziesz wiedzieć, na jakie preparaty bez recepty zwracać największą uwagę. 1. Syropy i płyny zawierające cukier Całe szczęście z preparatami tego typu nie ma zbyt wielkiego problemu, bo każdy cukrzyk jeżeli będzie miał do wyboru preparat słodzony cukrem i preparat bez jego dodatku zazwyczaj wybierze ten drugi. Napis „bez cukru” bardzo dobitnie przypomina nam o tym, że to właśnie ten preparat powinniśmy wybrać. Wśród preparatów aptecznych znajdziemy i pastylki do ssania bez cukru, i saszetki zwalczające objawy przeziębienia, i syropy na kaszel. Nawet niektóre syropy przeciwgorączkowe dla dzieci nie zawierają cukru. Jeżeli boli Was gardło to przejrzyjcie dokładnie półkę z tabletkami do ssania – większość producentów ma w swoim portfolio zarówno produkty z cukrem, jak i bez cukru. Mamy Fervex D, który podobno jest troszkę gorszy w smaku niż jego oryginał, ale jak to ktoś powiedział – „lek ma leczyć, a nie smakować”:) Z kaszlem też można walczyć – znajdzie się i Flegamina bez cukru, i Herbapect. Dla każdego coś miłego. Na tonikach wzmacniających zazwyczaj nie znajdziecie wielkiego napisu „bez cukru”, więc tutaj trzeba już dokładniej się wczytać. Niestety, producenci tych preparatów nie zadbali za bardzo o cukrzyków, bo z tych najpopularniejszych specyfików tylko dwa (Doppelherz Vital Tonik oraz Vicard) nie zawierają cukru, ani innych dodatków podnoszących poziom glukozy w naszej krwi. Niestety. Jednak powiedzmy sobie szczerze – nie wszystkie preparaty występują w wersji cukrowej i bezcukrowej. Lepiej byłoby nawet powiedzieć, że jest to zdecydowana większość leków i suplementów. Co wówczas zrobić? Pokusić się o formy stabletkowane. Jeżeli mamy do wyboru syrop i kapsułkę, wybierzmy tę drugą. Jeżeli nawet znajdzie się tam jakiś cukier to na pewno nie w takiej ilości jak w syropie na kaszel. Źródło: kimberlykv / Foter / CC BY 2. uroFuraginum Syropy na kaszel to jednak pikuś – zdecydowanie większy problem jest z uroFuraginą, której z cukrzycą praktycznie nikt nie kojarzy. Przypomnę, że jest to preparat stosowany w leczeniu bakteryjnego zakażenia dróg moczowych, czyli popularnego „przeziębionego’ pęcherza. uroFuragina, czyli bezreceptowy odpowiednik popularnej Furaginy, pojawiała się na łamach tego bloga już niejednokrotnie – przedstawiałam Wam już najważniejsze informacje odnośnie jej stosowania, ostrzegałam Was również przed łączeniem jej z alkoholem. Do tej pory nie było jednak większej okazji, aby napisać o tym, żeby ostrożnie podchodziły do niej wszystkie osoby chorujące na cukrzycę. Wiecie, to już nawet nie chodzi o to, że w tabletkach uroFuraginy znajdziecie cukier, bo nie wiem jak bardzo niekontrolowana i rozchwiana musiałaby być to cukrzyca, aby zrobiło to komuś różnicę. Rozchodzi się tutaj o samą właściwość furaginy. Okazało się, że pochodne nitrofuranu (do których zaliczana jest również furagina) mają mało przyjemne i zdecydowanie niekorzystne działanie niepożądane: powodują uszkodzenie nerwów obwodowych, co w łagodnych stadiach objawia się mrowieniem i drętwieniem kończyń, a w najpoważniejszych może być przyczyną zagrożenia życia. Spokojnie jednak, miażdżącej większości osób nie zrobi to większej różnicy, bo przecież nikt nie stosuje furaginy latami i nie łyka jej całymi garściami. Różnicę mogą poczuć jednak osoby chore na cukrzycę. Dlaczego? Bo cukrzyca robi u nich to samo, co furagina. Pochodne nitrofuranu (do których zaliczana jest również furagina) mają ważne działanie niepożądane: powodują uszkodzenie nerwów obwodowych. Cukrzyca to nie tylko skaczący cukier i mroczki przed oczami, kiedy nie znajdziemy cukierka w torebce. To również cały zespół objawów i schorzeń, które są spowodowane właśnie przez ten nieszczęsny cukier. Jedną z nich jest tzw. neuropatia cukrzycowa, czyli uszkodzenie nerwów czuciowych wywoływane przez hiperglikemię, czyli zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Najpopularniejszym i jednocześnie jednym z najniebezpieczniejszych jej powikłań jest tzw. stopa cukrzycowa. Schorzenie to jest naprawdę poważne i nie powinno być bagatelizowane, a na pewno nie powinno być pogłębiane przez zastosowanie dodatkowych leków, które tylko uszkodzenie nerwów mogą dodatkowo powiększyć. Wniosek jest następujący – jeżeli masz cukrzycę to uważaj na ten preparat, nawet jeżeli nie została u Ciebie zdiagnozowana neuropatia cukrzycowa, bo możesz nawet o niej nie wiedzieć. Jeżeli jednak zaryzykujesz stosowanie tego preparatu to uważaj na wszelkie mrowienia, drętwienia, uczucie przepływania prądów przez ciało. To znak, że coś jest nie tak, a z furaginą trzeba się pożegnać. Nie muszę chyba tego powtarzać osobom ze zdiagnozowaną neuropatią, prawda? Jeżeli obawiacie się tego typu działań niepożądanych ze strony furaginy to zaopatrzcie się w kompleks witamin z grupy B – nie dość, że w ich towarzystwie furagina lepiej się wchłania (a dzięki temu lepiej działa) to dodatkowo działają one ochronnie na nerwy obwodowe. Nie jest to może działanie spektakularne (w końcu czego oczekiwać po dawkach, które są dopuszczone do ogólnej sprzedaży), ale lepszy rydz niż nic. Źródło: Nathan O’Nions / Foter / CC BY 3. Kwas acetylosalicylowy Kwas acetylosalicylowy, czyli popularna aspiryna, to nie tylko zwalczanie gorączki, bólu głowy czy rozrzedzanie krwi, ale również interakcje z lekami – przeciwbólowymi, przeciwzakrzepowymi i… przeciwcukrzycowymi. W farmakologii istnieje takie pojęcie jak „wiązanie leków z białkami” – ogólnie rozchodzi się o to, że leki „łączą się” przejściowo z białkami, które występują w naszej krwi (głównie albuminy). Niektóre nie wiążą się z nimi praktycznie w ogóle, a inne niemalże w całości. Problem polega jednak na tym, że jedynie ta część leku, która jest z białkami niezwiązana ma w ogóle szanse zadziałać – wszystkie cząsteczki, które z białkami są związane są nieczynne i pozostaną takie, póki nie zostaną z objęcia białek uwolnione. Ilość leku, która związana jest z białkami jest wartością względnie stałą – dzięki temu możliwe jest najpierw odpowiednie dobranie dawki preparatu, a później ułożenie schematu dawkowania. Zakładamy jednak, że wartość ta nie będzie się jakoś drastycznie zmieniać. I faktycznie, póki wszystko jest ładnie i cacy to nikt nie ma do nikogo pretensji, bo lek jak miał działać tak działa. Gorzej jednak, jeżeli stopień wiązania z białkami się zmienia – wówczas pojawiają się problemy. W zestawieniu lek przeciwcukrzycowy vs. aspiryna bardzo często wygrywa aspiryna. Jednym z leków, który jest w stanie zmieniać stopień wiązania z białkami innych preparatów jest właśnie kwas acetylosalicylowy. On również bardzo lubi białka naszej krwi i bardzo chętnie połączyłby się z nimi, gdyby tylko miał taką możliwość. Ale przecież nasze białka są zajęte przez lek przeciwcukrzycowy! Co wówczas się dzieje? Walkę wygrywa ten lek, na którego łaskawszym okiem spojrzy owe białko (fachowo nazywa się to powinowactwem do białek osocza). I tutaj właśnie zaczyna się nasz problem – w zestawieniu lek przeciwcukrzycowy vs. aspiryna bardzo często wygrywa aspiryna. Leki przeciwcukrzycowe są wypychane z wysepki zwanej białkiem i zaczynają sobie krążyć swobodnie po naszym krwioobiegu. A skoro pływają sobie swobodnie to i działać swobodnie mogą. A jak działają swobodnie mogą to i cukier poleci coraz niżej i niżej… Nasilenie działania leków przeciwcukrzycowych i związany z tym spadek poziomu cukru we krwi to poważny problem, bo może prowadzić do wystąpienia mroczków, osłabienia, a nawet utraty przytomności z niedocukrzenia. Z tego też względu zabrania się jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego z niektórymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. na bazie glimepirydu - Avaron, Amaryl, Glipid czy gliklazydu - Diabrezide, Diaprel). Są to leki, które z białkami osocza wiążą się w 95-99% i nawet niewielkie zmiany w tej wartości mogą powodować znaczne różnice w sile ich działania. Wniosek z tej części tekstu: na przeziębienie i ból głowy stosujemy paracetamol, a nie aspirynę! Zaleca się zdecydowaną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwcukrzycowych i preparatów na bazie kwasu acetylosalicylowego (Aspirin, Polopiryna, Ascalcin) albo przynajmniej konsultację z lekarzem. Ktoś mógłby powiedzieć, że przecież wielu cukrzyków stosuje tzw. aspirynę kardiologiczną (Acard, Polocard) celem profilaktyki ewentualnych powikłań typu zawał serca czy udar. Fakt, przeczyć nie będę. Ale zwróćcie uwagę na dwie rzeczy: po pierwsze, zazwyczaj zleca to lekarz, który ewentualnie dostosuje dawkę naszych wszystkich innych leków, a po drugie – 75-150mg w preparatach kardiologicznych to nie 500mg w jednej tabletce Aspirin. Źródło: takacsi75 / / CC BY 4. Laktuloza O laktulozie wspominałam już podczas omawiania poszczególnych preparatów przeczyszczających - w rankingu bezpieczeństwa leków na zaparcia znalazła się ona całkiem wysoko, bo na 5. miejscu. Pozycja ta była całkowicie zasłużona, bo laktuloza może być stosowana i przez dzieci, i przez osoby starsze, a nawet kobiety w ciąży czy karmiące piersią – warto dodać, że może być to stosowanie długotrwałe, bo całe szczęście nie ma ona takiego potencjału uzależniającego, jak chociażby bisakodyl (Dulcobis, Bisacodyl) czy senes (Xenna, Senefol). Laktuloza jest dwucukrem (czyli związkiem chemicznym zbudowanym z dwóch cukrów – w tym wypadku galaktozy i fruktozy), który zasadniczo nie jest wchłaniany w przewodzie pokarmowym (wchłanianie następuje jedynie na poziomie 0, W jelicie grubym jest ona rozkładana przez bytujące tam bakterie, dzięki czemu powstają związki, które powodują ściąganie wody do jelita. Masy kałowe ulegają rozluźnieniu, dzięki czemu same wypróżnienie staje się o wiele mniejszym problemem. Gdzie tu jest problem? Skoro laktuloza nie wchłania się z przewodu pokarmowego (a właściwie robi to w naprawdę niewielkim procencie) to nie powinna stanowić problemu dla typowego cukrzyka. I faktycznie tak jest – wiele osób stosuje te syropy i nie ma absolutnie żadnych problemów z utrzymaniem prawidłowego poziomu cukru. Wszystko jest jednak kwestią indywidualną - osobiście, w swojej pracy, spotkałam się już z kilkoma przypadkami, gdy diabetolog zalecił zmianę środka przeczyszczającego właśnie ze względu na „skaczący cukier”. Także zakazu nie ma, ale miejcie na uwadze, że wahania cukru mogą się zdarzać, dobrze? Tak samo jak przy innych preparatach – ostrożności nigdy za wiele. A kiedy pójdziecie do lekarza powiedzieć mu, że Wasze leki przeciwcukrzycowe są źle dobrane to najpierw wyspowiadajcie się ze wszystkich leków i suplementów, jakie stosujecie, bo może się okazać, że Waszym problemem nie są źle dobrane leki, ale zwykły syrop na kaszel. Kto by pomyślał? Zdjęcie główne: Nicola since 1972 / Foter / CC BY aspirynacukrzycafuraginakwas acetylosalicylowylaktulozaleki bez receptypęcherz moczowypolopirynaprzeziębiony pęcherzurofuraginaurofuraginumzapalenie pęcherza moczowego

ジメチルアミノエタノール (dimethylaminoethanol) は 有機化合物 で、 アミン の一種である。. よく DMAE と省略され、別名は デアノール 。. 生体では コリン の類縁体で、 アセチルコリン の 前駆体 である [1] 。. 抗炎症作用と急性の皮膚引き締め作用から化粧品

data publikacji: 09:37, data aktualizacji: 09:52 ten tekst przeczytasz w 2 minuty Naukowcy są o krok bliżej od znalezienia sposobu na zapobieganie cukrzycy typu 1. Właśnie ukazały się badania dotyczące leku, który może opóźnić wystąpienie choroby o dwa lata. sirtravelalot / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Cukrzyca typu 1 – co to jest? Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna. Oznacza to, że w jej przebiegu organizm atakuje sam siebie – w tym przypadku komórki trzustki. To sprawia, że ciało nie produkuje insuliny i nie radzi sobie z metabolizowaniem cukrów. W efekcie dochodzi do hiperglikemii, czyli podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się najczęściej w młodym wieku – u dzieci i nastolatków. Pacjenci skarżą się na senność, zmęczenie, brak apetytu, wzmożone pragnienie czy częste oddawanie moczu. Mimo wielu badań, naukowcy wciąż nie wiedzą, jakie są przyczyny cukrzycy typu 1. Prawdopodobnie decydują czynniki genetyczne. Zapobieganie cukrzycy typu 1 Podczas spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego zaprezentowano wyniki badań leku biologicznego o nazwie teplizumab. Badacze sprawdzali, czy lek może być skuteczny w zapobieganiu cukrzycy typu 1. Wyniki eksperymentu opublikowano na łamach “The New England Journal of Medicine”. W badaniu wzięło udział 76 osób, w tym 55 dzieci. Uczestnicy byli w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 1 - wśród ich krewnych były przypadki schorzenia, mieli podwyższony poziom cukru we krwi oraz antyciała skierowane przeciwko antygenom wysp trzustkowych. Badanych podzielono na dwie grupy. Pierwsza z nich przez 14 dni zażywała teplizumab, a druga placebo. Wszyscy mieli regularnie badany poziom glukozy we krwi. Co się okazało? Aż u 72 proc. osób z grupy kontrolnej rozwinęła się cukrzyca typu 1. Z kolei wśród uczestników przyjmujących lek, zanotowano tylko 43 proc. przypadków cukrzycy. Co ciekawe, u pacjentów zażywających teplizumab kliniczna postać cukrzycy pojawiła się średnio o dwa później niż u badanych, którzy brali placebo. Diabetolodzy twierdzą, że wyniki tego badania są naprawdę obiecujące. Po raz pierwszy udało się opóźnić rozwój cukrzycy typu 1. Teplizumab zaburza niszczenie własnych komórek przez organizm. Autorzy badania twierdzą, że to właśnie terapia immunologiczna może być skuteczna do leczenia choroby autoimmunologicznej, jaką jest cukrzyca typu 1. Lekarze liczą, że to pierwszy krok w drodze ku znalezieniu sposobu na zapobieganie tej chorobie. Teplizumab jest lekiem immunosupresyjnym. Obecnie stosuje się go do zapobiegania odrzucania przeszczepów. cukrzyca typu 1 cukrzyca typu I leki przeciwcukrzycowe Dieta cukrzycowa Dieta cukrzycowa to specjalna forma odżywiania, będąca istotnym elementem w profilaktyce cukrzycy. Osoby, u których zdiagnozowano cukrzycę, powinny skonsultować... Monika Brodowska Cukrzyca, nadciśnienie, wieńcówka. Te choroby nasilają się w upał - lekarze ostrzegają W Polsce kolejna fala afrykańskich upałów. Nie są one obojętne dla naszego zdrowia. Upały mogą bowiem doprowadzić u nas między innymi do odwodnienia czy też... Joanna Murawska Spanie w ten sposób prowadzi do cukrzycy i nadciśnienia. Zwróć na to uwagę Jeśli w twojej sypialni w nocy nie panuje całkowita ciemność, powinieneś uważać. Najnowsze badania udowodniły bowiem, że nawet najmniejsza ilość światła podczas... Joanna Murawska Lekarze zdradzają, jakie są pierwsze oznaki cukrzycy Cukrzyca jest realnym problemem XXI w., chorują miliony osób, a styl życia i fatalne nawyki żywieniowe wpływają na ciągły wzrost zachorowań. W Polsce ok. połowa... Hanna Szczygieł Jedno z najgorszych powikłań cukrzycy. Lekarz: to operacja rozpaczy i wstydu Amputacje stóp cukrzycowych to medyczny wskaźnik wstydu. Ten drastyczny zabieg lekarze nazywają operacją rozpaczy. — W Polsce mamy zdecydowanie za dużo amputacji... Edyta Brzozowska Rumień cukrzycowy to objaw utajonej cukrzycy. "Wyskakuje" na twarzy Rumień cukrzycowy to jeden z objawów cukrzycy, która przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) otrzymała status epidemii XXI wieku. Ta nieleczona choroba... Tatiana Naklicka Jeden trunek, który może pomóc osobom z cukrzycą typu 2. Są badania Wino ma wiele właściwości prozdrowotnych. Stymuluje wydzielanie enzymów trawiennych, zmniejsza ryzyko chorób serca, obniża poziom cholesterolu, ma też właściwości... Adrian Dąbek Nietypowe objawy cukrzycy. Sprawdź, czy też je odczuwasz Jakie są pierwsze objawy cukrzycy? Okazuje się, że niektóre z nich są tak nietypowe, że nigdy nie połączyłbyś ich z tą chorobą. Jeśli jesteś w grupie ryzyka,... Joanna Murawska Zioła mogą pomóc w cukrzycy O dobroczynnym działaniu ziół nie trzeba nikomu przypominać. Naukowcy regularnie sprawdzają jednak ich nowe zastosowania. Ostatnio odkryli, że niektóre,... PAP Objawy cukrzycy widać na paznokciach. Mały szczegół może być znaczący Cukrzyca to podstępna choroba. Potrafi nie dawać o sobie znać przez długie lata. Jednak czasem w naszym ciele można zaobserwować na pozór niegroźne objawy, które... Joanna Murawska
Spironolactone. Type of ingredient: Oral Medication. Main benefits: Regulates oil production, blocks androgen receptors, and reduces the length of hormonal breakouts. Who should use it: In general, women with hormonal acne or women who have been resistant to other acne treatments in the past. It is not recommended for men or for women who are Amerykańscy naukowcy odkryli niedawno, że istnieje skuteczny lek na cukrzycę. Co ciekawe, nie jest to żadna nowa receptura. Okazuje się, że od lat leczono nim osoby chore na nadciśnienie. Badania amerykańskich naukowców z Comprehensive Diabetes Center działającego przy Uniwersytecie w Alabamie są zaskakujące. Werapamil, od dawna stosowany do obniżania ciśnienia tętniczego, można stosować również w przypadku ‒ jak działa?Werapamil to lek, który można było znaleźć w aptekach od wielu lat (również na polskim rynku). Przez długi czas uważano jednak, że lek ten jest skuteczny tylko przy leczeniu chorób naczyniowo-sercowych. Zapobiegał on przede wszystkim arytmii okazało się, że jest również w stanie usunąć bezpośrednią przyczynę cukrzycy. Chorzy na tę chorobę mają zbyt dużą ilość białka TXNIP w trzustce. Przy podwyższonym poziomie cukru białko to blokuje komórki beta, które nie mogą produkować lek na cukrzycę?Już wcześniej lekarze znali leki, które mogły wyleczyć wczesne stadia cukrzycy. Jednak najnowsze amerykańskie badania to rewolucja. Naukowcy z Alabamy postanowili podać Werapamil chorym na cukrzycę myszom. Szybko okazało się, że środek ten jest w stanie całkowicie wyleczyć cukrzycę w każdym przypadku i w każdym stadium. Dzieje się tak, ponieważ medykament obniża białka TXNIP w trzustce, a komórki beta zaczynają działać nad lekiem na cukrzycęJuż teraz naukowcy planują przeprowadzenie badań na ludziach. Znaleźli grupę 52 osób we wczesnym stadium cukrzycy, których komórki beta nie zatraciły jeszcze zdolności produkowania insuliny. W tych przypadkach szanse na całkowite wyleczenie choroby są najbardziej mają rozpocząć się już na początku 2016 roku i będą kosztowały ponad 2 miliony dolarów.
N,N-Dimethylethanolamine bitartrate or deanol bitartrate is an organic compound with the chemical formula [HN (CH3)2CH2CH2OH]+HOOC−CH (OH)−CH (OH)−COO−. It is a white powder. Modern texts refer to the N, N -dimethylethanolamine salt of the natural form of tartaric acid, that is, the salt called N, N -dimethylethanolamine
fot. Fotolia Dla kogo przeznaczone są doustne leki przeciwcukrzycowe? Doustne leki przeciwcukrzycowe stosowane są przede wszystkim w leczeniu cukrzycy typu 2, zwanej inaczej insulinoniezależną. W przypadku cukrzycy typu 1, tzw. insulinozależnej, polegającej na autoimmunologicznym procesie niszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny, doustne leki przeciwcukrzycowe stosowane są jedynie pomocniczo, w indywidualnych przypadkach. Diagnoza - cukrzyca. I co dalej? ABC leczenia cukrzycy Jaki jest cel terapii lekami przeciwcukrzycowymi? Ogólnym celem terapii doustnymi środkami przeciwcukrzycowymi jest obniżenie stężenia glukozy we krwi. W grupie tychże leków wyróżniamy dwie klasy, pierwszą o działaniu hipoglikemizującym oraz drugą o działaniu antyhiperglikemicznym. Poszczególne leki w grupach i podgrupach różnią się mechanizmami działania oraz profilem farmakologicznym. Na czym polega działanie leków hipoglikemizujących? Leki hipoglikemizujące stosowane są w monoterapii bądź w leczeniu skojarzonym. Należą do nich pochodne sulfonylomocznika, które charakteryzują się tzw. receptorowym, trzustkowym mechanizmem działania. Polega on na łączeniu się leku z odpowiednimi receptorami obecnymi na powierzchni komórek β, co w rezultacie prowadzi do wyrzutu insuliny z tych komórek. Wydzielany hormon - insulina zwiększa transport glukozy do wnętrza komórek, obniżając jej poziom we krwi. Poza tym pochodne sulfonylomocznika mogą działać w drugim mechanizmie tzw. pozatrzustkowym, poprzez nasilenie syntezy glikogenu, hamowanie glukoneogenezy oraz insulinazy oraz poprzez zwiększanie liczby receptorów dla insuliny. Ogół tych procesów ma za zadanie obniżyć stężenie glukozy we krwi. Substancje czynne w tej grupie to: glibenklamid (Euclamin), gliklazyd (Diaprel, Diabrezide, Gliclada), glikwidon (Glurenorm). Drugą podgrupą leków o działaniu hipoglikemizującym są glimidy. Są to niesulfonylomocznikowe leki zwiększające wydzielanie insuliny. Ich mechanizm działania polega na pobudzaniu komórek β do wydzielania hormonu. Są stosowane głównie w celu obniżenia poposiłkowej glikemii - są nawet nazywane poposiłkowymi regulatorami hipoglikemii. Substancje czynne to: repaglimid (NovoNorm), nateglimid (Starlix). Joga w walce z cukrzycą Jak działają leki antyhiperglikemiczne? Leki antyhiperglikemiczne zmniejszają wytwarzanie glukozy, czyli hamują proces glukoneogenezy lub powodują zwiększone jej zużycie, zaliczamy tutaj pochodne biguanidu, takie jak metforminę oraz fenforminę. Kolejną grupą są inhibitory α-glukozydazy. W wyniku ich działania następuje obniżenie hydrolizy węglowodanów złożonych i obniżenie poziomu glukozy we krwi. Przykładami są akarboza (Glucobay) i miglitol (Glitycol). Glitazony – leki przeciwcukrzycowe Glitazony to trzecia grupa leków przeciwcukrzycowych. Ich działanie polega na aktywacji odpowiednich receptorów, które powodują transkrypcję określonych białek. Białka zwiększają wrażliwość insuliny oraz hamują tworzenie i uwalnianie z tkanki tłuszczowej czynników wywołujących insulinooporność, zmniejszają zapotrzebowanie na insulinę oraz zmniejszają stężenie glukozy we krwi. Substancje czynne to: Rozyglitazon, Pioglitazon, Proglitzaon. Więcej na temat leczenia cukrzycy typu 2 - wywiad z lekarzem W celu skutecznego obniżenia poziomu glukozy we krwi niejednokrotnie korzysta się z kilku mechanizmów jednocześnie, stosując leczenie skojarzone. Odpowiednio dobrana kombinacja leków umożliwia efektywną walkę z podwyższonym poziomem glukozy, jednak w leczeniu farmakologicznym cukrzycy typu drugiego nie należy zapominać o zdrowym trybie życia oraz przestrzegniu diety cukrzycowej. Polecamy także:Najlepsza dieta dla diabetyka - jadłospis na 7 dniPowikłania cukrzycy - tym grozi zaniedbanie leczenia! Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Deanol benzilate. Molecular Formula CHNO. Average mass 299.364 Da. Monoisotopic mass 299.152130 Da. ChemSpider ID 13171.
< powrót do listy artykułów Cukrzyca (diabetes mellitus) to przewlekłe schorzenie metaboliczne, którego przyczyną jest upośledzenie wydzielania insuliny. Zbyt mała ilość tego hormonu przyczynia się do występowania zaburzeń w wykorzystywaniu glukozy przez komórki organizmu, a to z kolei prowadzi do zwiększenia stężenia glukozy we krwi i wydalania jej wraz z moczem. Geneza występowania cukrzycy nie została do tej pory jednoznacznie wyjaśniona, pewnym jest natomiast, że liczba chorych w Polsce sięga dwóch milionów, a kolejny milion stanowią prawdopodobnie osoby, które nie wiedzą o tym, że chorują. Z tego względu tak ważnym jest, by uświadamiać i edukować społeczeństwo, mówić o objawach i prawidłowym leczeniu, umożliwiającym utrzymanie pełnej sprawności i satysfakcji z życia. Istotną rolę w rozwoju choroby pełnią czynniki genetyczne oraz środowiskowe. Ryzyko zachorowania na cukrzycę znacznie wzrasta wraz z wiekiem - dotyczy to przede wszystkim cukrzycy typu II, charakterystycznej dla osób starszych. Rozwojowi cukrzycy typu II sprzyjają nieprawidłowe nawyki żywieniowe, ograniczona aktywność fizyczna, nadwaga i otyłość, palenie papierosów oraz nadużywanie alkoholu, a także nowotwory i stany zapalne trzustki, marskość wątroby czy działanie związków chemicznych, które powodują, że czynność komórek wytwarzających insulinę zostaje zaburzona. Do czynników ryzyka wystąpienia cukrzycy typu I należą częste infekcje w dzieciństwie, choroba u krewnego pierwszego stopnia, obecność stanu przedrzucukrzycowego w czasie ciąży oraz występowanie innych chorób o podłożu autoimmunologicznym. Rodzaje cukrzycy Cukrzyca typu I - inaczej cukrzyca insulinozależna, dawniej młodzieńcza (IDDM - insulin dependent diabetes mellitus), należy do chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy organizmu niszczy własne komórki i tkanki. W tym przypadku niszczone są komórki beta wysp Langerhansa trzustki, odpowiedzialne za produkcję i wydzielanie insuliny. Brak insuliny powoduje szybki wzrost poziomu glukozy we krwi i rozwój hiperglikemii. Cukrzyca typu I rozwija się najczęściej u ludzi młodych i dzieci, szacunkowo choruje na nią 5-10% wszystkich diabetyków. Podstawowym sposobem leczenia jest substytucja insuliny i racjonalizacja trybu życia, obejmująca właściwą dietę i umiarkowany wysiłek fizyczny. Cukrzyca typu II - inaczej cukrzyca nieinsulinozależna (NIDDM - non insulin dependent diabetes mellitus), jest chorobą typowo metaboliczną i stanowi około 90-95% przypadków cukrzycy. Organizm zachowuje zdolność wytwarzania insuliny, jednak jej wydzielanie jest upośledzone i/lub komórki docelowe stają się oporne na jej działanie. Ten rodzaj cukrzycy występuje przede wszystkim u osób powyżej 30. roku życia i może powodować stan przewlekłej hiperglikemii, co zazwyczaj pociąga za sobą senność, stany depresyjne, otyłość i nadciśnienie tętnicze (tzw. metaboliczny zespół X). Jej występowanie sprzyja również nawracającym, trudno gojącym się stanom zakaźnym. Leczenie początkowo opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety i wprowadzeniu dostosowanego do możliwości wysiłku fizycznego, a także podawaniu doustnych leków hipoglikemizujących. Objawy cukrzycy Na wstępie warto podkreślić, że charakterystyczne objawy cukrzycy typu I pojawiają się gwałtownie i rozwijają w przeciągu kilku tygodni. Są bardzo nasilone, a nieleczone szybko doprowadzają do wyczerpania możliwości kompensacyjnych ustroju i zgonu chorego. Cukrzyca typu II charakteryzuje się z reguły stopniowym rozwojem i skrytym przebiegiem, objawy są mało specyficzne i mogą rozwijać się latami. Jednym z głównych objawów cukrzycy jest oczywiście wysokie stężenie glukozy we krwi. Jako niewykorzystana, gromadzi się w nadmiarze również w innych płynach ustrojowych oraz w przestrzeni międzykomórkowej. Efektem znacznego zwiększenia stężenia glukozy jest (niespotykane w warunkach fizjologicznych) jej przenikanie do moczu, czyli cukromocz/glikozuria. Zaburzenia przemiany glukozy powodują upośledzenie przemian lipidowych. W przypadku braku możliwości wykorzystania glukozy jako źródła energii dochodzi do nadmiernego rozkładu tłuszczów i zwiększenia stężenia produktów ich przemiany w postaci szkodliwych związków chemicznych, zwanych ciałami ketonowymi. Wspomniany nadmiar ciał ketonowych powoduje zakwaszenie organizmu (tzw. kwasicę cukrzycową) oraz wpływa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy. Konsekwencją tych biochemicznych przemian jest duże pragnienie oraz znaczne zwiększenie dobowej objętości wydalanego moczu. Dalszymi objawami, które sugerują cukrzycę jest postępująca utrata masy ciała i odwodnienie, osłabienie, obniżona odporność organizmu, upośledzenie wzroku, świąd w ujściu cewki moczowej (niekiedy także żołędzi u mężczyzn, a warg sromowych u kobiet). Z powodu zaawansowanych zmian naczyniowych i neurologicznych, u pacjentów z cukrzycą, szczególnie w wieku starszym, możemy zaobserwować zaburzenia ukrwienia (uczucie oziębienia stóp), bóle kurczowe łydek oraz zaburzenia czucia powierzchniowego kończyn dolnych, tzw. dwufazowe oddawanie moczu oraz osłabienie erekcji i potencji u mężczyzn. Wynikiem postępujących zmian naczyniowych w kłębuszkach nerkowych jest rozwijająca się z biegiem lat niewydolność przesączania nerek. Jako wyraz pogłębiających się zaburzeń biochemicznych występują: nudności, wymioty, napady głodu, apatia, zmiany skórne, pogłębiająca się senność, aż do stanu śpiączkowego włącznie. Leczenie cukrzycy Leczenie cukrzycy jako choroby przewlekłej jest czasochłonne i wciąż polega przede wszystkim na zwalczaniu objawów oraz zapobieganiu wystąpienia powikłań. Do osiągnięcia zadowalających rezultatów niezbędna jest ścisła i świadoma współpraca pacjenta z lekarzem. W leczeniu cukrzycy dysponuje się: insuliną, która ma uzupełniać niedobory w organizmie drogą wstrzyknięć oraz lekami doustnymi, które pobudzają wewnątrzustrojowe komórki beta wysp trzustkowych do wytwarzania własnej endogennej insuliny. W cukrzycy typu I podstawą leczenia jest insulina - stosuje się ludzką o pośrednim czasie działania oraz analogi długo działające. W utrzymaniu właściwej glikemii podstawą jest samokontrola pacjenta - wielokrotne mierzenie poziomu cukru we krwi, regularne przyjmowanie insuliny, odpowiednia dawka ruchu i zdrowa, zrównoważona dieta. Celem długotrwałego leczenia cukrzycy jest uzyskanie fizjologicznego poziomu glukozy we krwi (tzw. normoglikemii), a także zapewnienie choremu dobrego samopoczucia i stworzenie mu możliwości realizowania się zarówno w życiu społecznym, jak i zawodowym. Dostępne w aptekach doustne leki przeciwcukrzycowe stosowane przy cukrzycy typu II obejmują pochodne sulfonylomocznika i biguanidu. Pochodne sulfonylomocznika Badania nad tą grupą leków trwają od ponad 70 lat i zostały zapoczątkowane zrozumieniem fizjologicznej regulacji stężenia glukozy we krwi. Wzrost glukozy oddziałuje bowiem na kanały potasowe, zależne od uniwersalnych wymienników energii ATP, prowokując szybkie uwalnianie insuliny z komórek beta trzustki. Poszukiwania substancji, które wzmagałyby wydzielanie insuliny niezależnie od stężenia glukozy we krwi poprzez aktywowanie kanałów potasowych, doprowadziły do syntezy pochodnych sulfonylomocznika. Szeroki zakres badań nad tą grupą leków zaowocował pojawieniem się trzech generacji substancji leczniczych, różniących się skutecznością, bezpieczeństwem i czasem działania. Obecnie I generacja pochodnych sylfonylomocznika (karbutamid, tolbutamid, chlorpropamid, tolazamid, acetoheksamid) ze względu na wywoływanie znacznych działań niepożądanych ma jedynie znaczenie historyczne, natomiast II i III generacja do dnia dzisiejszego mają zastosowanie w lecznictwie. W aptekach w Polsce dostępne są więc: gliklazyd, glikwidon i glipizyd z drugiej oraz glimepiryd z trzeciej generacji. Leki na cukrzycę z tej grupy zalecane są pacjentom z cukrzycą typu II z zachowaną czynnością wydzielniczą komórek beta trzustki, u których nie można stosować metforminy lub stosowanie samej metforminy nie przynosi zadowalających efektów. Skuteczne leczenie pochodnymi sulfonylomocznika obniża stężenie glukozy we krwi średnio o 20–40 mg/dl. Działanie pochodnych sulfonylomocznika jest niezależne od stężenia glukozy, co sprawia, że leki te wzmagają wydzielanie insuliny z komórek beta trzustki, nawet w przypadku, gdy poziom glukozy we krwi jest na fizjologicznym poziomie. Niestety, taki charakter działania zwiększa ryzyko wystąpienia przypadków hipoglikemii (zbyt niskiego stężenia glukozy we krwi). Leki te ponadto zmniejszają wydzielanie glukagonu z komórek alfa trzustki oraz zwiększają wrażliwość tkanek na insulinę. Zmniejszają także proces formowania się zakrzepów. Pełny efekt działania tej grupy leków występuje po 2-3 tygodniach ich stosowania i dopiero po upływie tego czasu dokonywana jest właściwa ocena skuteczności leczenia. Poza zwiększonym ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, do działań niepożądanych, jakie mogą wywoływać leki tej grupy należą: - przyrost masy ciała, - zaburzenia w obrazie krwi, - uszkodzenie szpiku, - wymioty i biegunka, - zaburzenia czynności wątroby, - skórne reakcje alergiczne, - nadwrażliwość na światło. Niewskazane jest stosowanie pochodnych sulfonylomocznika u osób, u których stwierdzono: - cukrzycę wynikającą z bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzycę typu I), - ciężką niewydolność wątroby i nerek, - kwasicę ketonową, - śpiączkę cukrzycową, - nadwrażliwość na leki z tej grupy. Warto również zaznaczyć, że ze względu na przenikanie pochodnych sulfonylomocznika do mleka, nie powinny ich stosować matki karmiące. Obecnie najczęściej stosowanym w leczeniu cukrzycy typu II jest lek trzeciej generacji – glimepiryd, dostępny również na listach leków refundowanych w Polsce. Pochodne biguanidu Należąca do tej grupy metformina stanowi lek na cukrzycę pierwszego rzutu w przypadku cukrzycy nieinsulinozależnej. Pochodne biguanidu zmniejszają stężenie glukozy we krwi w wyniku hamowania jej wchłaniania z przewodu pokarmowego, zmniejszenia wytwarzania w wątrobie oraz nasilenia wychwytu i wykorzystania glukozy w tkankach obwodowych (zwłaszcza w mięśniach szkieletowych). Podstawowe działanie pochodnych biguanidu nie zależy od stanu czynnościowego komórek beta wysp trzustkowych - nie pobudzają ich do wydzielania insuliny, a wręcz powodują zmniejszenie ilości insuliny wydzielanej po posiłku. W rezultacie powodują obniżenie stężenia glukozy we krwi, zarówno na czczo jak i po posiłku, przy niezmienionym lub zmniejszonym poziomie insuliny. Mają korzystny wpływ na metabolizm lipidów, powodują bowiem zmniejszenie stężenia triglicerydów i cholesterolu całkowitego w surowicy krwi. Masa ciała chorych w czasie terapii pochodnymi biguanidu pozostaje niezmieniona lub może ulec stopniowemu obniżeniu. Zmniejszenie nadwagi obserwuje się zwłaszcza w początkowym okresie stosowania. Pełne działanie hipoglikemizujace pochodnych biguanidu ujawnia się po 6-7 dniach leczenia, dlatego dopiero po tym okresie należy dokonywać oceny skuteczności leku. Pochodne biguanidu są stosowane w monoterapii u chorych z niepowikłaną cukrzycą typu II, w przypadku braku właściwej kontroli glikemii po zastosowaniu odpowiedniej diety. Niewskazane jest stosowanie pochodnych sulfonylomocznika u osób, u których stwierdzono: - nadwrażliwość na pochodne biguanidu, - cukrzycę wynikającą z bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzycę typu I), - ostre i przewlekłe powikłania cukrzycy, - stany wymagające okresowego podawania insuliny (poważne urazy, oparzenia, zakażenia, okres okołooperacyjny), - zaburzenia czynności nerek, - niewydolność krążenia, - niewydolność oddechową, - zaburzenia czynności wątroby, - alkoholizm, - niedobór witaminy B12. Jeśli stosowanie metforminy oraz pochodnych sulfonylomocznika nie przynosi spodziewanych efektów, sięga się po: - akarbozę, - leki inkretynowe, - inhibitory SGLT2 - tzw. flozyny lub gliflozyny, - pochodne tiazolidynodionu - tzw. glitazony. Jeśli również one nie obniżają glikemii, wdraża się insulinę. Preparaty wspomagające Apteki internetowe dysponują obecnie bogatym asortymentem preparatów wspomagających walkę z cukrzycą. Chorzy znajdą tam specyfiki wspierające utrzymanie równowagi metabolizmu węglowodanów w organizmie oraz produkcję insuliny. Do naturalnych składników, wykorzystywanych w proponowanych suplementach zalicza się między innymi: - wyciąg z cynamonowca, wpływający na utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi, - chrom, mający korzystny wpływ na poziom lipidów, - cynk, wspierający ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym, - kwas foliowy, witaminy B6 i B12, wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu homocysteiny we krwi, - morwę białą, która przyczynia się do utrzymania równowagi metabolizmu węglowodanów w organizmie, - kozieradkę pospolitą, która pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi, - słonecznik bulwiasty, przyczyniający się do utrzymania prawidłowej wagi i korzystnie wpływający na system odpornościowy. Każda apteka online posiada szeroki zasób suplementów, witamin, herbat i wielosmakowej glukozy, dzięki czemu diabetycy mogą odnaleźć wśród nich specyfik idealny dla swojego organizmu. Artykuł ma charakter informacyjny. Pamiętaj, aby diagnozę i leczenie tego problemu zdrowotnego skonsultować z lekarzem. Źródła: < powrót do listy artykułów
Trójskładnikowa tabletka obniży cukier we krwi osób z cukrzycą typu 2. FDA zatwierdziła Trijardy XR. To trójskładnikowy lek służacy do obniżenia poziomu cukru we krwi osób z cukrzycą typu 2 . Trzy składniki aktywne to: inhibitor SGLT2 – empagliflozyna, inhibitor DPP-IV – linagliptyna, chlorowodorek metforminy.
ABASAGLAR jest roztworem do wstrzykiwań zawierającym insulinę glargine. Insulina glargine jest zmodyfikowaną insuliną, bardzo podobną do insuliny ludzkiej. ABASAGLAR stosowany jest w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat i starszych. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insuliny koniecznej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Insulina glargine wykazuje stałe i długotrwałe działanie obniżające stężenie cukru we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją … Czytaj dalej Lek Acarbax należy do klasy “inhibitorów alfa-glukozydazy” i stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 (cukrzycy nie wymagającej przyjmowania zastrzyków insulinowych). Lek może być stosowany samodzielnie, lub w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika oraz/ lub metforminy. U pacjentów chorujących na cukrzycę typu 2 poziom cukru (glukozy) we krwi jest zbyt wysoki. Działanie leku polega na spowolnieniu trawienia i wchłaniania cukrów pochodzących ze spożywanych pokarmów. W ten sposób zapobiega on nadmiernemu wzrostowi … Czytaj dalej Substancja czynną leku Acarbose Bluepharma jest akarboza, należąca do leków z grupy ,,inhibitorów glukozydazy”. Lek Acarbose Bluepharma jest stosowany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej. Lek ten pomaga w utrzymaniu odpowiedniego stężenia cukru (glukozy). Działanie leku polega na spowolnieniu trawienia węglowodanów (cukrów złożonych); obniża to zwiekszone stężenie cukru we krwi, po każdym posiłku. Lek Acarbose Bluepharma może być stosowany w leczeniu cukrzycy, gdy u pacjenta stosowanie samej diety lub diety oraz innych … Czytaj dalej Akarboza należy do grupy leków zwanych inhibitorami alfa-glukozydazy. Stosuje się ją w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą insulinoniezależną (typu II). Lekarz może przepisać ten preparat, jeśli przestrzeganie diety i zwiększenie wysiłku fizycznego ani stosowanie innych leków przeciwcukrzycowych (metforminy, pochodnych sulfonylomocznik czy insuliny) nie wystarcza do uzyskania pożądanej kontroli glikemii (stężenia glukozy we krwi). Akarboza działa poprzez spowolnienie trawienia węglowodanów (cukrów złożonych) po każdym posiłku i w ten sposób obniża stężenie … Czytaj dalej Actos zawiera pioglitazon. Jest lekiem przeciwcukrzycowym stosowanym u dorosłych w leczeniu cukrzycy typu 2. (insulinoniezależnej), gdy metformina jest nieodpowiednia lub jej zastosowanie nie powiodło się. Ten typ cukrzycy zazwyczaj rozwija się u ludzi dorosłych. Lek pomaga kontrolować stężenie cukru (glukozy) we krwi u osób chorych na cukrzycę typu 2., pomagając w lepszym wykorzystaniu wytwarzanej przez organizm insuliny. W okresie od 3 do 6 miesięcy po rozpoczęciu stosowania leku lekarz prowadzący … Czytaj dalej Actraphane jest insuliną ludzką zarówno szybko, jak i długodziałającą. Actraphane jest stosowany w celu zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u pacjentów z diabetes mellitus (cukrzycą). Cukrzyca jest chorobą, w wyniku której organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości insuliny wystarczającej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Leczenie lekiem Actraphane pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Początek działania leku Actraphane, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, następuje po około 30 minutach po wstrzyknięciu … Czytaj dalej Actraphane jest insuliną ludzką zarówno szybko, jak i długodziałającą. Actraphane jest stosowany w celu zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u pacjentów z diabetes mellitus (cukrzycą). Cukrzyca jest chorobą, w wyniku której organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości insuliny wystarczającej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Leczenie lekiem Actraphane pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Początek działania leku Actraphane, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, następuje po około 30 minutach po wstrzyknięciu … Czytaj dalej Actraphane jest insuliną ludzką zarówno szybko, jak i długodziałającą. Actraphane jest stosowany w celu zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u pacjentów z diabetes mellitus (cukrzycą). Cukrzyca jest chorobą, w wyniku której organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości insuliny wystarczającej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Leczenie lekiem Actraphane pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Początek działania leku Actraphane, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, następuje po około 30 minutach po wstrzyknięciu … Czytaj dalej Actraphane jest insuliną ludzką zarówno szybko, jak i długodziałającą. Actraphane jest stosowany w celu zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u pacjentów z diabetes mellitus (cukrzycą). Cukrzyca jest chorobą, w wyniku której organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości insuliny wystarczającej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Leczenie lekiem Actraphane pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Początek działania leku Actraphane, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, następuje po około 30 minutach po wstrzyknięciu … Czytaj dalej Actrapid jest insuliną ludzką szybko działającą. Actrapid jest stosowany w celu zmniejszenia dużego stężenia cukru we krwi u pacjentów z diabetes mellitus (cukrzycą). Cukrzyca jest chorobą, w wyniku której organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości insuliny wystarczającej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Leczenie lekiem Actrapid pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Początek działania leku Actrapid, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, następuje po około ½ godziny po wstrzyknięciu i utrzymuje się … Czytaj dalej Lek Adeksa zawiera substancję czynną akarbozę. Jej działanie polega na opóźnianiu trawienia węglowodanów w jelitach. Powoli uwalniana glukoza jest wolniej wchłaniana, co powoduje zmniejszenie jej stężenia we krwi po posiłkach, a w rezultacie zmniejszenie wahań stężenia glukozy oraz średnich wartości stężenia glukozy (glikemii). W trakcie leczenia akarbozą następuje znaczące obniżenie stężenia glukozy na czczo oraz zmniejszenie poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c). Adeksa praktycznie nie ulega wchłanianiu, a jej działanie jest ograniczone … Czytaj dalej Aderegl jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym zawierającym repaglinid, który pomaga trzustce w wytwarzaniu większej ilości insuliny powodując obniżenie stężenia cukru (glukozy) we krwi. Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny koniecznej do kontroli cukru we krwi lub będącą wynikiem nieprawidłowej reakcji organizmu na działanie wytwarzanej insuliny (jest określana jako cukrzyca insulinoniezależna lub cukrzyca wieku dojrzałego). Aderegl stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 wraz z … Czytaj dalej Substancją czynną leku AGARTHA jest wildagliptyna, która należy do grupy leków zwanych „doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi”. AGARTHA jest lekiem stosowanym w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu II, którym do opanowania choroby nie wystarcza stosowanie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych. AGARTHA pomaga kontrolować stężenie cukru we krwi. Lekarz prowadzący może przepisać lek AGARTHA do stosowania jako jedyny lek przeciwcukrzycowy lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, które pacjent może przyjmować, jeśli … Czytaj dalej Substancją czynną leku AGNIS jest wildagliptyna, która należy do grupy leków zwanych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. AGNIS jest lekiem stosowanym w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym do opanowania choroby nie wystarcza stosowanie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych. Lek ten pomaga utrzymać właściwe stężenie cukru we krwi. Lekarz prowadzący może przepisać lek AGNIS do stosowania jako jedyny lek przeciwcukrzycowy lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, które pacjent wcześniej … Czytaj dalej Substancjami czynnymi leku Agnis Combi są wildagliptyna i metformina, które należą do leków z grupy doustnych leków przeciwcukrzycowych. Lek Agnis Combi stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Ten rodzaj cukrzycy jest również znany pod nazwą cukrzycy insulinoniezależnej. Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, bądź insulina wytwarzana przez organizm nie działa tak jak powinna. Cukrzyca typu 2 może również występować, gdy organizm wytwarza zbyt dużą … Czytaj dalej Lek Akarboza GeneVida należy do klasy “inhibitorów alfa-glukozydazy” i stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 (cukrzycy nie wymagającej przyjmowania zastrzyków insulinowych). Lek może być stosowany samodzielnie, lub w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika oraz/ lub metforminy. U pacjentów chorujących na cukrzycę typu 2 poziom cukru (glukozy) we krwi jest zbyt wysoki. Działanie leku polega na spowolnieniu trawienia i wchłaniania cukrów pochodzących ze spożywanych pokarmów. W ten sposób zapobiega on nadmiernemu … Czytaj dalej Substancją czynną leku Alikval jest wildagliptyna, która należy do grupy leków zwanych „doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi”. Wildagliptyna jest stosowana w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym do opanowania choroby nie wystarcza stosowanie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych. Pomaga kontrolować stężenie cukru we krwi. Lekarz prowadzący może przepisać lek Alikval do stosowania jako jedyny lek przeciwcukrzycowy lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, które pacjent może przyjmować, jeśli nie były … Czytaj dalej Amaryl jest doustnym lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi. Jest to lek należący do grupy leków zmniejszających stężenie cukru we krwi nazywanych pochodnymi sulfonylomocznika. Działanie leku Amaryl polega na zwiększeniu ilości insuliny wytwarzanej przez trzustkę. Insulina obniża stężenie cukru we krwi. Amaryl jest stosowany do leczenia pewnego rodzaju cukrzycy (cukrzyca typu 2), gdy za pomocą stosowanej diety, wysiłku fizycznego i zmniejszenia masy ciała nie można wyrównać stężenia cukru we krwi. … Czytaj dalej AMGLIDIA zawiera substancję czynną o nazwie glibenklamid, która należy do grupy leków zwanych pochodnymi sulfonylomocznika, stosowanych w celu zmniejszania stężenia cukru (glukozy) we krwi. Lek AMGLIDIA stosuje się u noworodków, niemowląt i dzieci w leczeniu cukrzycy występującej przy urodzeniu (zwanej cukrzycą noworodkową). Cukrzyca noworodkowa jest chorobą, w której organizm dziecka nie uwalnia wystarczającej ilości insuliny do kontrolowania stężenia cukru we krwi; lek AMGLIDIA stosuje się wyłącznie u pacjentów, którzy jeszcze … Czytaj dalej Substancją czynną leku Anvildis jest wildagliptyna, która należy do grupy leków zwanych „doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi”. Lek Anvildis jest lekiem stosowanym w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym do opanowania choroby nie wystarcza stosowanie diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych. Lek Anvildis pomaga kontrolować stężenie cukru we krwi. Lekarz prowadzący może przepisać lek Anvildis do stosowania jako jedyny lek przeciwcukrzycowy lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, które pacjent może … Czytaj dalej Apidra jest lekiem przeciwcukrzycowym, stosowanym w celu obniżenia stężenia cukru we krwi chorych na cukrzycę; lek może być podawany dorosłym, młodzieży i dzieciom w wieku 6 lat i starszym. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insuliny koniecznej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Lek Apidra jest wytwarzany w procesie biotechnologicznym. Insulina glulizynowa zaczyna działać w ciagu 10-20 minut, a jej czas działania wynosi około 4 godzin. Jaki jest skład , … Czytaj dalej ARICLAIM zawiera substancję czynną duloksetynę. ARICLAIM zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym. Lek ARICLAIM wskazany jest w leczeniu bólu w neuropatii cukrzycowej u osób dorosłych (opisywanego zwykle jako palący, przeszywający, kłujący, rwący lub ból porównywany do porażenia prądem. W określonej części ciała może nastąpić utrata czucia, lub wystąpić mogą odczucia dotyku, ciepła lub chłodu, a nacisk może wywoływać ból). U osób z bólem w neuropatii cukrzycowej poprawa stanu … Czytaj dalej Lek Avamina zawiera metforminę, substancję stosowaną w leczeniu cukrzycy. Należy ona do grupy leków określanych jako biguanidy. Insulina jest hormonem wytwarzanym w trzustce, który umożliwia pobieranie przez organizm glukozy (cukru) z krwi. Organizm wykorzystuje glukozę do wytwarzania energii lub przechowuje ją w celu późniejszego wykorzystania. W przypadku cukrzycy trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub organizm nie jest zdolny do właściwego wykorzystania wytworzonej insuliny. Prowadzi to do podwyższenia stężenia glukozy … Czytaj dalej Lek Avamina SR zawiera metforminy chlorowodorek, który należy do grupy leków nazywanych biguanidami i stosowany jest w leczeniu cukrzycy. Lek Avamina SR jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 (zwanej insulinoniezależną) u dorosłych, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą. Insulina to hormon, który pozwala organizmowi pobierać glukozę z krwi i wykorzystywać ją do wytwarzania energii lub magazynować ją do późniejszego wykorzystania. U chorych na cukrzycę typu 2, trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub organizm … Czytaj dalej Lek Avaron zawiera glimepiryd, substancję, która po doustnym zażyciu leku powoduje zmniejszenie stężenia glukozy (cukru) we krwi. Lek należy do grupy pochodnych sulfonylomocznika. Glimepiryd pobudza uwalnianie insuliny przez komórki trzustki. Lek Avaron zawierający glimepiryd stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne. Lek może być stosowany w leczeniu skojarzonym z metforminą lub insuliną. Jaki jest skład , jakie substancje … Czytaj dalej Bydureon zawiera substancję czynną: eksenatyd. Jest to lek w postaci wstrzykiwań stosowany w celu poprawienia kontroli stężenia cukru we krwi u dorosłych osób z cukrzycą typu 2. Lek ten jest stosowany jednocześnie z następującymi lekami przeciwcukrzycowymi: metformina, pochodne sulfonylomocznika i tiazolidynodiony. Lekarz przepisuje ten lek jako dodatkowy lek pomagający kontrolować stężenie cukru we krwi. Należy przestrzegać diety i planu ćwiczeń fizycznych. Cukrzyca występuje jeśli organizm nie produkuje wystarczającej ilości insuliny, … Czytaj dalej Byetta zawiera substancję czynną eksenatyd. Jest to lek do wstrzykiwań stosowany w celu poprawienia kontroli stężenia cukru we krwi u dorosłych osób z cukrzycą typu 2. (insulinoniezależną). Byetta jest stosowna jednocześnie z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, takimi jak metformina, pochodne sulfonylomocznika, tiazolidynodiony i insulina bazowa lub długodziałająca. Lekarz przepisał lek Byetta jako dodatkowy lek pomagający kontrolować stężenie cukru we krwi. Należy przestrzegać diety i planu ćwiczeń fizycznych. Jeśli organizm nie produkuje … Czytaj dalej Clazicon jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi (doustnym lekiem przeciwcukrzycowym, należącym do grupy pochodnych sulfonylomocznika). Lek Clazicon stosuje się u osób dorosłych z pewnym rodzajem cukrzycy (cukrzyca typu 2), u których przestrzeganie odpowiedniej diety, stosowanie ćwiczeń fizycznych oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest gliklazyd. Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 30 … Czytaj dalej Clazistada jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru (glukozy) we krwi (doustny lek przeciwcukrzycowy należący do pochodnych sulfonylomocznika). Clazistada jest stosowany w leczeniu pewnego rodzaju cukrzycy (cukrzycy typu 2) u dorosłych, jeśli dieta, ćwiczenia fizyczne i zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymana stężenia glukozy we krwi na właściwym poziomie. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest gliklazyd. Każda tabletka zawiera 30 mg gliklazydu w postaci tabletek o … Czytaj dalej Lek Competact zawiera pioglitazon i metforminę. Jest lekiem przeciwcukrzycowym stosowanym u dorosłych w leczeniu cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej) kiedy leczenie samą metforminą jest niewystarczające. Ten typ 2 cukrzycy zazwyczaj rozwija się u ludzi dorosłych szczególnie w rezultacie osobniczej nadwagi oraz gdy ciało nie produkuje wystarczającej ilości insuliny (hormon, który kontroluje stężenie cukru we krwi), lub nie może efektywnie użyć insuliny wyprodukowanej. W okresie od 3 do 6 miesięcy po rozpoczęciu … Czytaj dalej Produkt leczniczy tradycyjnie stosowany w zaburzeniach w oddawaniu moczu. W porozumieniu z lekarzem lek może być stosowany przez osoby z rodzinną predyspozycją do cukrzycy jako wspomagający środek moczopędny, zmniejszający tendencję do wzrostu cukru po posiłku (w przypadkowej hiperglikemii). Produkt jest przeznaczony do tradycyjnego stosowania w wymienionych wskazaniach i jego skuteczność opiera się wyłącznie na długim okresie stosowania i doświadczeniu. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? 1 ml płynu doustnego … Czytaj dalej Diabrezide jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym, zmniejszającym stężenie cukru we krwi. Zawiera substancję czynną gliklazyd, która należy do grupy pochodnych sulfonylomocznika. Wskazania do stosowania: • Leczenie cukrzycy typu 2 (niewymagającej leczenia insuliną) u osób dorosłych, gdy przestrzeganie diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest gliklazyd. 1 tabletka zawiera 80 mg gliklazydu. … Czytaj dalej Substancją czynną leku Diagen jest gliklazyd. Lek Diagen jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi (jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym należącym do grupy pochodnych sulfonylomocznika). Lek Diagen jest stosowany w leczeniu pewnej postaci cukrzycy (cukrzycy typu 2) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie samej diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? -Substancją aktywną jest gliklazyd. Każda … Czytaj dalej Lek Diamed zawiera metforminę, lek stosowany w leczeniu cukrzycy. Należy ona do grupy leków nazywanych biguanidami. Insulina jest hormonem wytwarzanym w trzustce, umożliwiającym pobieranie przez organizm glukozy (cukru) z krwi. Organizm wykorzystuje glukozę do wytwarzania energii lub przechowuje ją w celu późniejszego wykorzystania. U pacjenta chorego na cukrzycę trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub organizm nie jest zdolny do właściwego wykorzystania wytworzonej insuliny. Prowadzi to do zwiększenia stężenia glukozy … Czytaj dalej DIAMICRON 30 mg jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi (jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym należącym do grupy pochodnych sulfonylomocznika). DIAMICRON 30 mg jest stosowany w leczeniu pewnej postaci cukrzycy (cukrzycy typu 2) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie samej diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? – Substancją czynną leku jest gliklazyd. Jedna tabletka o … Czytaj dalej Diaprel MR jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi (jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym należącym do grupy pochodnych sulfonylomocznika). Diaprel MR jest stosowany w leczeniu pewnej postaci cukrzycy (cukrzycy typu 2) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie samej diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest gliklazyd. Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera … Czytaj dalej Diaril obniża stężenie cukru we krwi poprzez zwiększenie wytwarzania własnej insuliny, a częściowo poprzez zwiększenie jej działania. Diaril stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2 (cukrzycy dorosłych), gdy sama dieta, ćwiczenia gimnastyczne i obniżenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne. Lek można stosować jednocześnie z metforminą lub insuliną. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest glimepiryd. Jedna tabletka leku Diaril zawiera 1 mg, 2 mg, 3 … Czytaj dalej Diazidan jest lekiem przeciwcukrzycowym z grupy pochodnych sulfonylomocznika, który u osób z cukrzycą niezależną od insuliny zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Diazidan stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 (niezależnej od insuliny), u pacjentów, u których dieta nie wystarcza do utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest gliklazyd. Ponadto lek zawiera: laktozę jednowodną, celulozę mikrokrystaliczną (E 460), powidon, karboksymetyloskrobię sodową … Czytaj dalej Lek Dibetix jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym zawierającym repaglinid, który pomaga trzustce w wytwarzaniu większej ilości insuliny powodując obniżenie stężenia cukru we krwi (glukozy). Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny koniecznej do kontroli cukru we krwi lub będącą wynikiem nieprawidłowej reakcji organizmu na działanie wytwarzanej insuliny (jest określana, jako cukrzyca insulinoniezależna lub cukrzyca wieku dojrzałego). Lek Dibetix stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 … Czytaj dalej DPPSITA zawiera substancję czynną sitagliptynę, która należy do klasy leków nazywanych inhibitorami DPP-4 (inhibitory dipeptydylopeptydazy-4) powodujących zmniejszenie stężenia cukru we krwi u dorosłych z cukrzycą typu 2. Ten lek pomaga uzyskać większe stężenie insuliny uwalnianej po posiłku i zmniejsza ilość cukru wytwarzanego przez organizm. Lekarz zalecił przyjmowanie tego leku w celu zmniejszenia zbyt dużego stężenia cukru we krwi, będącego skutkiem cukrzycy typu 2. Lek może być stosowany sam lub w … Czytaj dalej Lek ten zawiera dwie różne substancje: dapagliflozynę i metforminę. Obie należą do grupy leków określanych mianem doustnych leków przeciwcukrzycowych. Lek ten jest stosowany w leczeniu cukrzycy zwanej cukrzycą typu 2 u pacjentów dorosłych (w wieku 18 lat i starszych) i zwykle pojawia się u starszych pacjentów. U pacjentów z cukrzycą typu 2 trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub organizm nie jest w stanie reagować prawidłowo na insulinę wytwarzaną we … Czytaj dalej Lek Edistride zawiera substancję czynną, dapagliflozynę. Należy do grupy leków nazywanych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. • Są to leki stosowane doustnie w cukrzycy. • Ich działanie polega na zmniejszeniu stężenia cukru (glukozy) we krwi. Lek Edistride jest stosowany w leczeniu cukrzycy zwanej cukrzycą typu 2 u pacjentów dorosłych (w wieku 18 lat i starszych). Cukrzyca typu 2 to rodzaj cukrzycy, który zwykle występuje u starszych pacjentów. U pacjentów z cukrzycą typu … Czytaj dalej Efficib zawiera dwie różne substancje lecznicze o nazwach sitagliptyna i metformina. – sitagliptyna należy do grupy leków nazywanych inhibitorami DPP-4 (inhibitorami dipeptydylopeptydazy-4) – metformina należy do grupy leków nazywanych biguanidami. Skojarzone działanie tych leków prowadzi do wyrównania stężenia cukru we krwi u dorosłych pacjentów z cukrzycą znaną jako „cukrzyca typu 2”. Lek ten pomaga uzyskać większe stężenie insuliny uwalnianej po posiłku i zmniejsza ilość cukru wytwarzanego przez organizm. Lek stosowany … Czytaj dalej Enyglid jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym zawierającym repaglinid, pobudzającym trzustkę do wytwarzania większej ilości insuliny powodując obniżenie stężenia cukru we krwi (glukozy). Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny koniecznej do kontroli cukru we krwi lub będącą wynikiem nieprawidłowej reakcji organizmu na działanie wytwarzanej insuliny. Enyglid stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w połączeniu z dietą i aktywnością fizyczną. Leczenie lekiem Enyglid … Czytaj dalej Eperzan zawiera substancję czynną albiglutyd, który należy do grupy leków zwanych agonistami receptora GLP-1, stosowanych w celu obniżenia stężenia cukru (glukozy) we krwi u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Pacjenci chorują na cukrzycę typu 2, ponieważ: – ich organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi lub – dlatego, że organizm nie jest w stanie prawidłowo wykorzystać insuliny. Eperzan pomaga organizmowi zwiększyć wytwarzanie insuliny, … Czytaj dalej Etform 500/ Etform 850 jest stosowany w leczeniu osób z cukrzycą typu 2, u których nie udaje się odpowiednio kontrolować stężenia glukozy we krwi samą dietą i ćwiczeniami fizycznymi. W cukrzycy typu 2 wytwarzanie insuliny i (lub) jej działanie zmniejsza się stopniowo. Etform 500/ Etform 850 stosuje się szczególnie u pacjentów z nadwagą. Dorośli mogą przyjmować Etform 500/ Etform 850 jako jedyny lek lub razem z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi … Czytaj dalej Etform SR w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu zawiera substancję czynną chlorowodorek metforminy i należy do grupy leków tzw. biguanidów, stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej). Etform SR stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, gdy sama dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do uzyskania odpowiedniej kontroli stężenia glukozy (cukru) we krwi, szczególnie u pacjentów z nadwagą. Etform SR może być stosowany w monoterapii lub w … Czytaj dalej Substancjami czynnymi leku Eucreas są wildagliptyna i metformina, które należą do leków z grupy doustnych leków przeciwcukrzycowych. Lek Eucreas jest stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Ten rodzaj cukrzycy jest również zwany cukrzycą insulinoniezależną. Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, bądź insulina wytwarzana przez organizm nie działa tak jak powinna. Cukrzyca typu 2 może również występować, gdy organizm wytwarza zbyt … Czytaj dalej Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku, szybko zmniejszającą stężenie cukru we krwi. Lek Fiasp to roztwór do wstrzykiwań zawierający insulinę aspart, stosowany do leczenia cukrzycy u dorosłych pacjentów. Cukrzyca jest chorobą, w której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować stężenie cukru we krwi. Podawanie leku Fiasp pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy. Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 … Czytaj dalej Formetic należy do leków stosowanych w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej (cukrzyca typu 2) u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 10 lat. Formetic jest lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą (cukrzyca typu 2); zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, u których za pomocą diety i aktywności fizycznej nie można uzyskać właściwego stężenia cukru we krwi. Dorośli U dorosłych lekarz może zastosować Formetic jako jedyny lek przeciwcukrzycowy (w monoterapii) … Czytaj dalej Kupuj leki najtaniej - porównaj ceny Nawigacja wpisu Tabletki i preparaty regulujące poziom cukru – leki diabetologiczne Powyżej znajduje się wykaz leków diabetologicznych stosowanych w Polsce Przygotowana lista leków zawiera zarówno produkty dla cukrzyków dostępne bez recepty, jak i na receptę, które mogą być stosowane do leczenia cukrzycy typu 1 oraz 2. Wśród nich znajdują się także suplementy i wyroby medyczne, które pozwalają zadbać o prawidłowy poziom cukru we krwi oraz utrzymać właściwe stężenie glukozy. Znajdziesz tu ulotki leków oraz opinie pacjentów o lekach na cukrzycę. Leki dla cukrzyków – zobacz, jak Ci mogą pomóc w leczeniu Cukrzyca to jedna z najpopularniejszych chorób XXI wieku. Dotyka młodych i starszych. Może mieć związek z dietą oraz stylem życia, jaką prowadzi większość z nas, lecz może mieć również inne podłoże. W zależności od typu może być wrodzona lub nabyta. W jaki sposób można sobie pomóc, chorując na cukrzycę? Jakie leki dla cukrzyków można obecnie znaleźć na rynku i czy są to wyłącznie preparaty na receptę, czy wśród nich znajdują się także leki bez recepty? Substancje stosowane w lekach przeciwcukrzycowych to metformina, sitagliptyna, wildagliptyna czy empaglifozyna. Jakie leki stosuje się w cukrzycy typu 2? U większości osób chorych na cukrzycę mamy do czynienia z cukrzycą typu drugiego. Pojawia się ona na skutek nieodpowiedniej diety i niewłaściwego trybu życia, przyjmowania zbyt dużej liczby węglowodanów przy ograniczonej ilości ruchu. Niektóre osoby mogą borykać się z cukrzycą jako obciążeniem genetycznym. W przypadku poważnych symptomów świadczących o zahcorowaniu na curzyce, należy zgłosić się do lekarza diabetologa. Leki przepisywane są w większości na receptę, lekarz ponformuje także, czy dany lek jest refundowany. W leczeniu cukrzycy typu drugiego wskazane jest utrzymywanie odpowiedniej aktywności fizycznej oraz przestrzeganie diety. Przepisywane są medykamenty zawierające np. wyżej wspomnianą metformnię, która jest uważana za lek bezpieczny, ponieważ nie powoduje niedocukrzeń. Stosowane sa też terapie skojarzone, trójlekowe oraz insulinoterapia (prosta oraz złożona). Zachęcamy także do zapoznania się z artykułem: Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, leczenie. Dieta cukrzycowa Nawet jeżeli pacjent jest leczony lekami dla cukrzyków, musi trzymać się diety. Główne założenia diety przeciwcukrzycowej opierają się na zasadach zdrowych osób, odpowiadająca piramidzie zdrowego żywienia. Dieta musi mieć odpowiednią ilość kalorii w stosunku do masy ciała i prowadzonego trybu życia. Musi ona odpowiadać zapotrzebowaniu. Dobrze dobrana dieta pozwala osobom z nadwagą chudnąć od 2 do 4 kilogramów w miesiącu. Posiłki należy spożywać często, lecz w małych porcjach. Poza tym należy wzbogacać dietę w warzywa, które mają niewiele kalorii i cukru. Bardzo ważne jest też regularne spożywanie posiłków, w tym śniadań o niskim indeksie glikemicznym. Czym jest cukrzyca ciążowa? Cukrzyca ciążowa występuje u zaledwie kilku procent kobiet w ciąży. Predyspozycją do wystąpienia cukrzycy ciążowej może być wiek powyżej 25 lat, obciążenia genetyczne czy nadwaga. W jaki sposób należy odżywiać się w takiej sytuacji? Należy przede wszystkim wyeliminować z diety cukier, miód i substancje słodzące. Kobiety cierpiące na cukrzycę ciążową mogą jeść od czasu do czasu słodkie owoce w ograniczonej ilości. Warto również ograniczać liczbę spożywanej soli po to, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Warto również pić dużo wody, aby zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu.
THE EFFECT OF DEANOL ON THE ACTIVITY OF CHRONIC SCHIZOPHRENIC PATIENTS //STANLEY L. PORTNOW; MARK B. ARDIS; JOHN E. LUBACH ; Am J Psychiatry 1960;116:748-749. Anders, T.R., Dev. Psychol. 9:411-415 (1973). Bonavita, E. (1986). "[Neuropsychological study of the senile brain during and after single and combined treatment with deanol and citicoline]."
Innowacyjny lek na cukrzycę Data publikacji: r. fot. iStock Wrocławska firma rozpoczyna prace nad innowacyjną postacią leku przeciwcukrzycowego. Specyfik będzie przenikał do krwiobiegu przez skórę. Czy nowa droga podawania leków zastąpi z czasem tabletki, które chorzy na cukrzycę przyjmują nawet kilka razy dziennie? Jeśli tak się stanie, można mówić nawet o przełomie. Nic więc dziwnego, że pomysł biotechnologicznej spółki Biotts, o którym tu mowa, zyskał aprobatę ekspertów Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBR) w konkursie Szybka Ścieżka. Dzięki temu może być realizowany ze wsparciem środków europejskich z Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój – w wysokości ponad 11,2 mln zł. Całkowita wartość przedsięwzięcia to 14,7 mln zł. Pierwszy etap prac badawczych właśnie wystartował. Wspieranie tego typu obiecujących badań, uruchomionych dzięki zaangażowaniu naukowców i przedsiębiorców, to esencja działania NCBR. Na nowatorską formę leku na cukrzycę czekają przecież miliony pacjentów na całym świecie. W Polsce problem cukrzycy dotyczy aż 9% populacji. Aby ci pacjenci mogli żyć pełnią życia i rozwijać swój potencjał pomimo choroby, potrzebna jest terapia skuteczna, jak najmniej uciążliwa i atrakcyjna cenowo. Takie nowoczesne rozwiązania mogą istotnie zredukować występowanie powikłań u chorych, dając im możliwość dłuższego zachowania aktywności zarówno prywatnej, jak i zawodowej – mówi dr inż. Wojciech Kamieniecki, dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Badania i rozwój produktów leczniczych, w tym opracowywanie nowych postaci leków oraz nośników dla leków, nie tylko Polska uznaje za swój priorytet – zwraca uwagę Małgorzata Jarosińska-Jedynak, minister funduszy i polityki regionalnej. Cukrzyca jest chorobą cywilizacyjną. Eksperci przewidują, że za 20 lat będziemy mieć w skali globalnej już ponad 640 mln chorych. Dlatego trzeba działać szybko i korzystając także z Funduszy Europejskich, poszukiwać nowoczesnych leków oraz technologii, które pozwolą nam wygrać z tą poważną, przewlekłą i kosztowną chorobą – dodaje. Jakość i bezpieczeństwo Zespół badawczy chce stworzyć nową, konkurencyjną względem dostępnych dziś na rynku postać leku przeciwcukrzycowego (z wybranymi substancjami czynnymi) o odpowiedniej szybkości uwalniania. Podstawą pomysłu jest użycie innowacyjnego nośnika opracowanego przez naukowców Biotts, który umożliwia dostarczanie substancji aktywnej przez skórę bez naruszania ciągłości powłok skórnych. Dzięki tej technologii terapia pacjentów z cukrzycą typu 2 ma być bardziej bezpieczna, czyli zapewniać redukcję efektów ubocznych i pozwalać na podanie mniejszej dawki niż w preparatach doustnych. Zagadnienie technologiczne i główny problem badawczy skupiają się na wprowadzeniu substancji leczniczej, w tym przypadku przeciwcukrzycowej, do autorskiego nośnika. Zależy nam na uzyskaniu co najmniej takich samych parametrów leczniczych jak w przypadku standardowych terapii stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2 – tłumaczy dr n. farm. Paweł Biernat, główny badacz projektu i prezes spółki. Specjaliści Biotts skupili się zarówno na nowej formie leku, systemu terapeutycznego do podania przezskórnego, ale także na zwiększeniu biodostępności substancji aktywnej podawanej w ten sposób. Chodzi o to, aby dzięki nośnikowi optymalna dawka leku przedostawała się do krwiobiegu w założonym czasie, pozwalając osiągnąć odpowiednie stężenie we krwi pacjenta. Spodziewamy się, że dzięki temu szybciej zostaną osiągnięte efekty terapeutyczne – mówi dr Jan Meler, kierownik merytoryczny B+R, technolog postaci leku. Co zyskuje pacjent Skóra stanowi trudną barierę dla większości substancji czynnych, ponieważ jej główną rolą jest ochrona organizmu przed czynnikami zewnętrznymi. Mimo to umożliwia wchłanianie pewnych substancji, co wykorzystuje się do transportu niektórych leków. Występują one np. w formie zawiesin, emulsji czy plastrów stosowanych chociażby do miejscowego znieczulenia skóry czy w walce z uzależnieniem od nikotyny. Niestety właściwości ochronne skóry z zasady ograniczają wielkość cząsteczek leków, które przez nią przenikają, a aby dostarczyć dawkę terapeutyczną do krążenia ogólnego, nieraz należy sięgnąć po technologie wspomaganego transportu substancji aktywnych. Znajomość budowy skóry umożliwia współczesnej medycynie efektywne transdermalne aplikowanie leków, co pozwala wykluczyć drogę doustną, która czasami jest obarczona wadami. A tych w przypadku cukrzycy jest wiele. Pacjenci chorujący na cukrzycę typu 2 zmuszeni są do przyjmowania doustnie kilku preparatów leczniczych kilka razy dziennie. Bardzo często chorują oni również na inne choroby cywilizacyjne, np. choroby układu krążenia, lub mają problemy z połykaniem, szczególnie w wieku podeszłym. W konsekwencji przyjmują oni doustnie od kilku do kilkunastu tabletek dziennie, co bardzo często skutkuje dolegliwościami ze strony układu pokarmowego, takimi jak: podrażnienia żołądka i jelit, nudności, zaparcia, biegunka, nadkwaśność, choroba wrzodowa – wylicza dr Jan Meler. Nowa postać leku ma temu zapobiec. Główna zaleta opracowanego przez Biotts rozwiązania to przede wszystkim poprawa komfortu pacjenta i minimalizacja niepożądanych działań za strony przewodu pokarmowego. Wytypowane substancje czynne stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 wymagają precyzyjnego dawkowania ściśle określonej dawki leku. W przypadku naszego rozwiązania to zawsze będzie miejscowa, zewnętrzna aplikacja na powłoki skórne w postaci zbiornikowego systemu transdermalnego, z którego substancja czynna będzie uwalniana przez błonę kontrolującą uwalnianie – wyjaśnia Meler. Dla pacjentów oznacza to istotne ułatwienie codziennej terapii, szczególnie w warunkach domowych. Nowatorska technologia pozwoli też, zdaniem badaczy, na zmniejszenie ryzyka przyjęcia podwójnej dawki leku przez chorego i uzyskanie kontrolowanego procesu podawania leku, a więc zwiększy efektywność farmakoterapii. Kto najbardziej skorzysta na nowej terapii? – Opracowany przez nas produkt może być stosowany przez wszystkich pacjentów dotkniętych cukrzycą typu 2 lub przyjmujących te preparaty w innych wskazaniach. W szczególności grupą docelową będą pacjenci przyjmujący te preparaty w formie doustnej i równocześnie zgłaszający dolegliwości i działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego oraz np. chorzy na cukrzycę typu 2, cierpiący równocześnie na chorobę wrzodową lub zaburzenia wchłaniania z przewodu pokarmowego – wskazuje dr Jan Meler. Poruszenie w laboratoriach Uniwersalny nośnik transdermalny może zainteresować firmy farmaceutyczne planujące wprowadzić na rynek nowe leki przeciwcukrzycowe i producentów systemów transdermalnych. Projekt dopiero wystartował. Zespół badawczy czeka teraz ogrom pracy, począwszy od badań laboratoryjnych, poprzez przedkliniczne, aż po pierwsze testy bezpieczeństwa z udziałem pacjentów. Katarzyna Romanowska, kierownik zarządzający projektu, jest jednak pełna optymizmu, bo jak zauważa, mocną stroną całego przedsięwzięcia są ludzie. Kadra projektu to interdyscyplinarny zespół pasjonatów nauki i innowacyjnych rozwiązań. Zespół tworzą specjaliści i eksperci postaci leków, chemii, biotechnologii, badań przedklinicznych oraz klinicznych. Ponadto kadra B+R jest wspierana przez doświadczony zespół administracyjno-zarządczy. Ma to na celu nie tylko zapewnienie najwyższych standardów w zakresie realizacji projektu, ale także osiągnięcie wszystkich założonych wyzwań, których efektem będzie opracowanie nowej postaci leku przeciwcukrzycowego – mówi. – Uzyskane wsparcie i dofinansowanie z Szybkiej Ścieżki NCBR umożliwi nam przejście od badań przemysłowych aż do badań w warunkach operacyjnych i przeprowadzenia pierwszej fazy badania klinicznego – dodaje. Szybka Ścieżka dla innowatorów Umowa na dofinansowanie projektu, zgłoszonego w konkursie Szybka Ścieżka, została podpisana w marcu br. W aktualnej edycji konkursu, który jest finansowany z Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, wnioski o dofinansowanie innowacyjnych projektów można składać do 18 czerwca br. Zakończyły się już dwie rundy dedykowane projektom badawczo-rozwojowym realizowanym przez duże przedsiębiorstwa oraz konsorcja złożone z dużych przedsiębiorstw (także z udziałem MŚP lub jednostek naukowych), z budżetem 400 mln zł. Od 21 kwietnia, w kolejnych dwóch rundach z łączną alokacją w wysokości 800 mln zł, aplikować mogą małe i średnie przedsiębiorstwa oraz ich konsorcja (także z udziałem jednostek naukowych). W Szybkiej Ścieżce nie ma ograniczeń tematycznych poza wymogiem, żeby projekty B+R wpisywały się w jedną z Krajowych Inteligentnych Specjalizacji (KIS). Dofinansowanie w tym konkursie mogą uzyskać projekty realizowane poza woj. mazowieckim. Natomiast do 14 maja br. trwa nabór wniosków w Szybkiej Ścieżce dla Mazowsza. Harmonogram konkursów NCBR w ramach POIR znajduje się na stronie NCBR oraz na stronie POIR. Na pytania potencjalnych wnioskodawców telefonicznie (pod numerami telefonów: 22 39 07 170 lub 22 39 07 191 lub 22 39 07 377 ) lub mailowo (info@ odpowiadają pracownicy Punktu Informacyjnego NCBR. Czytaj także: Agencja Badań Medycznych sfinansuje badania naukowców z UMB

Pełna lista darmowych leków dla osób 65 plus. Leki 65 plus (65+) to grupa preparatów, które od 1 września będą bezpłatne dla seniorów. Które leki znalazły się na specjalnej liście Ministerstwa Zdrowia i będą wydawane bezpłatnie? Zachęcamy do sprawdzenia w poniższej tabeli.

Leczenie cukrzycy polega na obniżaniu zbyt wysokiego poziomu cukru we krwi. W tym celu wykorzystuje się metody niefarmakologiczne (odpowiednią dietę, zwiększoną aktywność fizyczną, zioła) jak i różnego rodzaju leki ( metforminę, pochodne sulfonylomocznika, flozyny, insulinę). Czym różnią się poszczególne leki przeciwcukrzycowe? Które z nich powodują hipoglikemie, która ułatwiają odchudzanie, a które prowadzą do przyrostu masy ciała? W terapii cukrzycy wykorzystuje się leki z różnych grup terapeutycznych. Wszystkie mają za zadanie obniżenie glikemii, ale działają w różny sposób. Leki takie jak metformina zwiększają wrażliwość tkanek na działanie edogennej insuliny, pochodne sulfonylomocznika zwiększają wydzielanie insuliny przez trzustkę, a np. flozyny umożliwiają bezpieczne wydalanie nadmiaru cukru z organizmu wraz z moczem. O tym, jakie leki na jakim etapie leczenia są wprowadzane decyduje lekarz na podstawie badań (głównie na podstawie odsetka hemoglobiny glikowanej). Ogólny schemat leczenia cukrzycy typu 2 określają wytyczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Poszczególne preparaty powinny być wprowadzane w odpowiedniej kolejności i odpowiednio ze sobą łączone – bardzo często pacjent z cukrzycą musi przyjmować leki z 2-3 grup terapeutycznych. Kiedy leki doustne przestają być skuteczne w kontrolowaniu glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2, wówczas do leczenia wprowadza się insulinę. Leki przeciwcukrzycowe: Metformina – umożliwia lepsze wykorzystanie insuliny, widzialanej przez trzustkę, poprzez zwiększenie wrażliwości tkanek na ten hormon. Preparaty: Avamina, Etform, Formetic, Glucophage, Metfogamma, Metformax, Metformin, Metifor, Siofor, Symformin Pochodne sulfonylomocznika – stymulują komórki beta trzustki do zwiększonego wydzielania insuliny. Preparaty (obecnie stosowane są leki tzw. trzeciej generacji): Amaryl. Avaron, Diaryl, Glibetic, Glidiamid, GlimeHexal, Glitoprel, Glimepiride, Glimorion, Pemidal, Symglic Inhibitory alfa-glukozydazy – spowalniają wchłanianie się węglowodanów z jelita cienkiego, poprzez zahamowanie trawienia węglowodanów złożonych. Preparaty: Adeksa, Glucobay Agoniści receptora GLP-1 – zwiększają insulinowrażliwość oraz wydzielanie własnej insuliny oraz hamuja opróżnianie żołądka, co zmniejsza ilość wchłoniętych węglowodanów. Leki z tej grupy to: Budureon, Byetta, Luxumia, Ozempic, Saxenda, Trulicity, Victoza Inhibitory DPP-4 – zwiększają wydzielanie insuliny z trzustki, zmniejszają ilość wchłanianych węglowodanów oraz zmniejszają ilość glukozy wydzielanej przez wątrobę. Preparaty: Galvus, Januvia, Ristaben, Trajenta, Vipidia Agoniści PPAR-y – zwiększają wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę. Preparaty: Pioglitazone Inhibitory SGLT-2 – nie uszkadzając nerek usuwają nadmiar cukru z krwi do moczu Preparaty: Forxiga, Invocana, Jardiance, Steglatro Insulina – jest wprowadzana do leczenia cukrzycy typu 2 wówczas, gdy pomimo stoswania maksymalnych dawek leków doustnych, poziom cukru we krwi i tak jest za wysoki. Insulinoterapią w cukrzycy typu 2 zwykle rozpoczyna się od dodania do dotychczas stosowanych leków insuliny bazowej (analog długodziałający lub insulina NPH o przedłuzonym czasie działania). Kiedy i to nie pozwala na skuteczne obniżenie glukozy, wówczas wprpwadza się insulinę także do posiłków. Grupa leków Sposób działania Działania niepożądane i przeciwwskazania Metformina Lek pierwszego wyboru w terapii cukrzycy typu 2; W monoterapii jest skuteczna u pacjentów z insulinoopornością, których trzustka wydziela spore ilości insuliny; Uwrażliwia tkanki na działanie własnej insuliny, zmniejsza syntezę glukozy w wątrobie i zwiększa jej wykorzystywanie przez mięśnie; Obniża poziom cukru we krwi, ale także stężenie triglicerydów; Zwiększa stężenia „dobrego” cholesterolu HDL Nie powoduje hipoglikemii; Nie powoduje przyrostu masy ciała, może sprzyjać redukcji kilogramów. Dość często występują dolegliwości ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i utrata apetytu; Rzadziej pojawiają się zaburzenia smaku i zmiany skórne; Najrzadszym, ale też najbardziej niebezpiecznym skutkiem ubocznym przyjmowania metforminy może być kwasica mleczanowa. Nie powinna być stosowana u osób nadużywających alkoholu, z niewydolnością serca i nerek. Pochodne sulfonylomocznika Stymulują komórki trzustki do wydzielania insuliny; Działają niezależnie od stężenia cukru we krwi – mogą powodować niedocukrzenia; Wykazują działanie przeciwzakrzepowe; Zaliczane do leków starszej generacji, obecnie tracą na znaczeniu, z powodu pojawiania się tzw. nowoczesnych leków przeciwcukrzycowych, mających mniej skutków ubocznych. Powodują hipoglikemie; Mogą powodować dolegliwości z przewodu pokarmowego (wymioty, nudności) oraz skórne reakcje alergiczne. Nie należy stosować u pacjentów z niewydolnością serca, wątroby i nerek. Inhibitory alfa-glukozydazy Spowalniają procesy trawienia węglowodanów złożonych, co zmniejsza szybkość przyswajania i ilość wchłoniętych węglowodanów; Działają wyłącznie w jelitach; Mają wpływ na glikemię po posiłkach węglowodanowych; Nie powodują hipoglikemii; Wykazują działanie przeciwmiażdżycowe, działają ochronnie na układ sercowo-naczyniowy. Do najczęściej występujących działań niepożądanych zalicza się: wzdęcia, biegunki, bóle żołądka, nudności, gazy. Nie należy stosować przy chorobach przewodu pokarmowego. Leki inkretynowe Naśladują inkretyny – hormony, które pobudzają wydzielania insuliny; Leki o umiarkowanym działaniu – obniżają glikemię o 20-30 mg/dl; Hamują opróżnianie żołądka, opóźniają pojawianie się głodu; Nie powodują hipoglikemii; Nie powodują przyrostu masy ciała, a wręcz przeciwnie – ułatwiają odchudzanie; Niektóre leki inkretynowe podaje się w formie iniekcji podskórnych (podobnie jak insulinę). Nudności, brak apetytu, wymioty. Agoniści PPAR-y Poprawiają insulionowrażliwość (szybszy transport glukozy do komórek); Mogą prowadzić do przyrostu masy ciała; Nie powodują hipoglikemii. Mogą powodować obrzęki. Zwiększają ryzyko złamań kości. Nie powinny być stosowane u pacjentów z niewydolnością serca i wątroby. Inhibitory SGLT-2 (flozyny) Obniżają próg nerkowy, warunkujący przepuszczanie glukozy do moczu, który fizjologicznie „ustawiony” jest na ok. 180-200 mg/dl – pod wpływem flozyn cukier z krwi do moczu przenika już przy wartości ok. 140 mg/dl – w efekcie poziom cukru we krwi jest niższy; Ułatwiają redukcję masy ciała – dziennie wraz ze słodkim moczem pacjent traci ok. 400 kcal; Nie powodują niedocukrzeń – nie działają, kiedy glikemia jest niższa niż 140 mg/dl; Powinny być stosowane u osób z niewyrównaną cukrzycą – przy dobrym wyrównaniu nie dają efektów; Nie powinny być stosowane u osób bardzo szczupłych. Infekcje i zakażenia grzybicze i bakteryjne dróg moczowych. Insulina Insulina to hormon, obniżający poziom cukru we krwi; Fizjologicznie największe stężenie insuliny występuje po posiłkach zawierających węglowodany; Jest jedynym lekiem stosowanym w terapii cukrzycy typu 1; U pacjentów z cukrzycą typu 2 insulina bywa łączona z lekami doustnymi. Lek o silnym działaniu hipoglikemizującym. Insulinoterapię w cukrzycy typu 2 zwykle rozpoczyna się od wprowadzenia insuliny analogowej długodziałającej. Analogi to insuliny bez wyraźnego szczytu działania, przez co ryzyko niedocukrzenia jest mniejsze. Duże ryzyko hipoglikemii. Sprzyja przyrostowi masy ciała. Kiedy przyjmować leki na cukrzycę? Osoby chorujące na cukrzycę typu 2 często zastanawiają się, czy oby na pewno muszą przyjmować leki na obniżenie cukru. Niechęć do farmakoterapii może wynikać z faktu, że umiarkowanie podwyższona glikemia nie daje żadnych nieprzyjemnych objawów, więc pacjent nie ma poczucia, że jest chory. Ponadto część diabetyków po rozpoznaniu cukrzycy faktycznie nie stosuje żadnych medykamentów, a jedynie ma za zadanie zmodyfikować swoją dietę. To sprawia, że wiele osób zadaje sobie pytanie, czy na pewno trzeba przyjmować leki przeciwcukrzycowe. W tym miejscu trzeba przypomnieć, że cukrzyca typu 2 jest chorobą o postępującym charakterze. Oznacza to, że z czasem staje się ona coraz bardziej zaawansowana. O ile na początkowym etapie leczenia do wyrównania glikemii może wystarczać dieta, to po jakimś czasie konieczne jest wprowadzenie np. metforminy. Lek ten też nigdy nie jest docelowy, kiedy przestaje być skuteczny, lekarz wprowadza do terapii preparaty o innych mechanizmach działania. W ten sposób, oddziałując na glikemię z różnych stron, można ją skuteczniej utrzymywać w granicach normy, a tym samym odsuwać w czasie konieczność przyjmowania insuliny. Insulina jest lekiem stosowanym nie tylko w cukrzycy typu 1, ale także w cukrzycy typu 2, choć najczęściej dopiero po wielu latach leczenia lekami doustnymi. Bardzo ważne jest, by przyjmować leki wedle wskazówek lekarza, który dostosował ich rodzaj i dawkę do etapu rozwoju cukrzycy. Skąd wiadomo, że dany sposób leczenia jest skuteczny? Wskaźnikiem powinna być tutaj hemoglobina glikowana. Jeśli jest ona w granicach normy (zwykle poniżej 8%) oznacza to, że leczenie jest prowadzone poprawnie. Kiedy hemoglobina przekracza normę (mimo przestrzegania diety i przyjmowania zaleconych leków) wówczas należy rozważyć zintensyfikowanie terapii. Pamiętaj: Cukrzyca typu 2 ma postępujący charakter – w zależności od etapu jej rozwoju lekarz dopiera odpowiednie leki. Często w leczeniu cukrzycy typu 2 konieczne jest przyjmowanie jednocześnie kilku leków o różnym mechanizmie obniżania poziomu cukru we krwi. O tym, czy leczenie jest skuteczne świadczy hemoglobina glikowana. Jeśli jej odsetek jest za wysoki oznacza to, że należy zmienić (zintensyfikować) leczenie. Na ostatnim etapie leczenia cukrzycy typu 2 stosuje się insulinoterapię. Insulina jest potrzebna wówczas, gdy pacjent nie wydziela już własnej insuliny, albo wydziela jej bardzo mało, co jest konsekwencją insulinooporności i wcześniejszej długotrwałej nadprodukcji tego hormonu.

Deanol citrate | C19H37N3O6 | CID 134687761 - structure, chemical names, physical and chemical properties, classification, patents, literature, biological activities

Doustny lek przeciwcukrzycowy. Lek zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący), pochodna sulfonylomocznika. Preparat zawiera substancję glimepiryd Lek dostępny na receptę Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji Amaryl 1 tabletki; 1 mg; 30 tabl. Sanofi-Aventis 5,93 zł 0,00 zł Cena po refundacji lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 75. rok życia 5,01 zł Cena po refundacji lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: cukrzyca Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2022 r. Co zawiera i jak działa Amaryl 1 - tabletki? Substancją czynną preparatu jest glimepiryd, doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Leki te stosuje się w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Glimepiryd zwiększa uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki w odpowiedzi na fizjologiczny bodziec jakim jest glukoza. Mechanizm działania polega na wiązaniu glimepirydu z białkiem błonowym komórek beta, co skutkuje zamknięciem kanału potasowego i depolaryzacją błony komórkowej. Depolaryzacja powoduje otwarcie kanałów wapniowych i napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Zwiększone stężenie wewnątrzkomórkowego wapnia staje się sygnałem do uwalniania insuliny. Glimepiryd działa także pozatrzustkowo, co prowadzi do zwiększenia obwodowego zużycia glukozy. Stymuluje wychwyt glukozy poprzez komórki tkanki mięśniowej i tłuszczowej (zwiększa liczbę błonowych transporterów glukozy), stymuluje lipogenezę i glikogenogenezę. Zmniejsza także wychwyt insuliny przez wątrobę. U chorych na cukrzycę skuteczna kontrola metaboliczna utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu pojedynczej dawki. Po podaniu doustnym glimepiryd jest całkowicie wchłaniany, maksymalne stężenie we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Metabolizowany w wątrobie. Wydalany zarówno z moczem jak i z kałem. Kiedy stosować Amaryl 1 - tabletki? Preparat jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy metody niefarmakologiczne (dieta, ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) nie są wystarczająco skuteczne. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z metforminą lub insuliną. Kiedy nie stosować preparatu Amaryl 1 - tabletki? Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu, na inne pochodne sulfonylomocznika lub na sulfonamidy. Nie można także stosować preparatu w przypadku: • cukrzycy typu 1 • śpiączki cukrzycowej • kwasicy ketonowej • ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby (w takim przypadku wymagane jest stosowanie insuliny). Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Amaryl 1 - tabletki? Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Preparat, podobnie jak inne leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, może powodować wystąpienie hipoglikemii, szczególnie jeżeli posiłki są przyjmowane nieregularnie lub pomijane. Objawy hipoglikemii mogą obejmować: ból głowy, napady głodu (tzw. wilczy głód), nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, zaburzenia koncentracji, osłabienie czujności, wydłużenie czasu reakcji, depresję, dezorientację, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, drżenia mięśniowe, niedowłady, zaburzenia czucia, zawroty głowy, bezradność, utratę samokontroli, majaczenie, drgawki, utratę przytomności, śpiączkę, płytki oddech, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, a także objawy związane z pobudzeniem współczulnego układu nerwowego, takie jak pocenie się, niepokój, wilgotna skóra, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca, dławica piersiowa i zaburzenia rytmu serca. Objawy ciężkiego napadu hipoglikemii mogą przypominać udar. Szybka poprawa następuje zwykle po podaniu węglowodanów (cukru). Sztuczne środki słodzące nie są skuteczne. Ustąpienie objawów hipoglikemii może być krótkotrwałe i może wystąpić nawrót hipoglikemii. W przypadku ciężkiej lub długotrwałej hipoglikemii (którą udaje się jedynie częściowo kontrolować za pomocą zwykle stosowanej ilości cukru) konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska, a w niektórych sytuacjach niezbędna jest hospitalizacja chorego i dożylne podawanie glukozy przez kilka dni. Wystąpieniu hipoglikemii może sprzyjać: • niechęć lub niezdolność do współdziałania z lekarzem, częsta u osób w podeszłym wieku • niedożywienie, nieregularne spożywanie posiłków, pomijanie posiłków, okresy postu • zmiana sposobu odżywiania • spożycie węglowodanów nie adekwatne do podejmowanego wysiłku fizycznego • spożywanie alkoholu, zwłaszcza w przypadku pomijania posiłków • zaburzenia czynności nerek • ciężkie zaburzenia czynności wątroby • przyjmowanie preparatu niezgodnie z zaleceniami, w tym przedawkowanie • niewyrównane zaburzenia wydzielania wewnętrznego gruczołów, np. zaburzenia czynności tarczycy, niedoczynność przysadki mózgowej, niewydolność kory nadnerczy • równoległe stosowanie innych leków. Jeżeli wiesz lub podejrzewasz, że należysz do którejkolwiek z powyższych grup, przed zastosowaniem preparatu poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Lekarz może zalecić Ci częste badania laboratoryjne, pozostawanie pod ścisłą kontrolą lub zmianę sposobu leczenia. W okresie leczenia lekarz zaleci regularną kontrolę: • stężenia glukozy we krwi i w moczu, dodatkowo może zalecić także kontrolę stężenia hemoglobiny glikowanej • czynności wątroby • obrazu krwi, szczególnie liczby krwinek białych i płytek krwi (leukocytów i trombocytów). W okresie zwiększonego stresu (np. wypadek, zabiegi chirurgiczne z ostrych wskazań, zakażenia przebiegające z gorączką) może być wskazana czasowa zmiana leczenia na insulinę; należy skonsultować się z lekarzem. Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania preparatu u osób z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby ani u osób poddawanych dializom. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazane jest leczenie insuliną. Stosowanie preparatu, a także innych pochodnych sulfonylomocznika, u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej wymaga zachowania ostrożności. U tych osób istnieje ryzyko hemolizy krwinek (nieodwracalnego uszkodzenia krwinek) i wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej. O ile to będzie konieczne, lekarz może zalecić stosowanie innych leków, nie będących pochodnymi sulfonylomocznika. Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu: • preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu. Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów? Zdolność koncentracji i szybkość reakcji może być zaburzona jeśli cukrzyca nie jest dobrze kontrolowana, zwłaszcza na początku leczenia i w przypadku wystąpienia hipoglikemii (np. podczas stosowania zbyt dużej dawki leku lub skutkiem pominięcia posiłku) oraz gdy występują związane z cukrzycą zaburzenia widzenia. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy unikać sytuacji mogących prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Jeżeli hipoglikemia występuje często lub początkowe objawy hipoglikemii są trudne do uchwycenia, należy skonsultować się z lekarzem i rozważyć czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie urządzeń/maszyn przez chorego jest właściwe. Dawkowanie preparatu Amaryl 1 - tabletki Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. W okresie leczenia należy zachowywać odpowiednią dietę. Preparat nie jest skuteczny, jeżeli chory nie przestrzega zaleconej diety. Należy pamiętać, że właściwa dieta oraz regularny wysiłek fizyczny wpływają istotnie na kontrolę stężenia glukozy we krwi. Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, w zależności od wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. Początkowo 1 mg na dobę; jeżeli nie uzyska się odpowiedniej kontroli glikemii, lekarz zaleci zwiększanie dawki w odstępach 1–2 tygodniowych, aż do dawki zapewniającej skuteczną kontrolę stężenia glukozy we krwi, tj. 2, 3 lub 4 mg na dobę. Dawka większa niż 4 mg na dobę tylko w wyjątkowych przypadkach prowadzi do dalszego zwiększenia skuteczności. Dawka maksymalna wynosi 6 mg na dobę. Jeżeli po przyjęciu dawki 1 mg na dobę u chorego wystąpi hipoglikemia, oznacza to, że glikemia może być kontrolowana wyłącznie za pomocą diety. Preparat może być stosowany w skojarzeniu z metforminą lub insuliną. Leczenie skojarzone może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza. Lekarz może także zalecić preparat w celu zastąpienia innych dotychczas stosowanych doustnych leków przeciwcukrzycowych. W takim przypadku, aby uniknąć wystąpienia hipoglikemii skutkiem wzajemnego nasilenia działania leków, należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. W okresie leczenia może wystąpić konieczność dostosowania dawkowania, w celu uniknięcia wystąpienia hipo- lub hiperglikemii. W przypadku zmiany trybu życia, zmiany masy ciała lub wystąpienia innych okoliczności wpływających na kontrolę stężenia glukozy we krwi, należy skonsultować się z lekarzem. Szczególne grupy chorych: W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lub nerek stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Dzieci i młodzież: Ze względu na brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu u dzieci do 8. roku życia i jedynie ograniczone doświadczenie w stosowaniu preparatu u dzieci 8.–18. roku życia, nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie wiekowej. Sposób stosowania: Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, najlepiej bezpośrednio przed śniadaniem lub w trakcie śniadania. Jeżeli śniadanie zostało pominięte, zaleca się przyjęcie leku na krótko przed pierwszym głównym posiłkiem. Tabletki należy połknąć popijając płynem (nie rozgryzać, nie żuć). W przypadku pominięcia dawki leku, nie należy zwiększać następnej dawki. Czy można stosować Amaryl 1 - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią? W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem! Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli w okresie stosowania preparatu kobieta zajdzie w ciążę lub planuje ciążę, powinna jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest jak najszybsza zmiana sposobu leczenia na leczenie insuliną. Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Czy mogę stosować równolegle inne preparaty? Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie. Glimepiryd jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 2C9 cytochromu P450. Równoległe stosowanie leków, które hamują aktywność tego izoenzymu, takich jak np. flukonazol, znacząco zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na glimepiryd. Równoległe stosowanie leków, które zwiększają aktywność izoenzymu 2C9, takich jak np. ryfampicyna, może zmniejszać skuteczność działania preparatu. Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków nasila hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii: • insulina • doustne leki przeciwcukrzycowe (np. metformina) • fenylbutazon, oksyfenbutazon, azapropazon • salicylany i kwas p-aminosalicylowy • steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe • chloramfenikol • niektóre sulfonamidy długo działające • tetracykliny • chinolony • klarytromycyna • leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, takie jak: warfaryna, fenprokumon, acenokumarol • fenfluramina • dizopiramid • fibraty • inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) • inhibitory MAO • fluoksetyna • sulfinpirazon, probenecyd, allopurynol • sympatykolityki • mikonazol, flukonazol • cyklofosfamid, trofosfamid, ifosfamid • pentoksyfiliny (jedynie w przypadku dużych dawek podawanych pozajelitowo) • trytokwalina • guanetydyna. Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków osłabia hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii: • estrogeny, progestageny • leki moczopędne (saluretyki, diuretyki tiazydowe) • glikokortykosteroidy • leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności tarczycy • pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna • adrenalina i sympatykomimetyki • kwas nikotynowy (duże dawki) i pochodne kwasu nikotynowego • leki przeczyszczające (długotrwale stosowane) • fenytoina • diazoksyd • glukagon • barbiturany • ryfampicyna • acetazolamid. Klonidyna, rezerpina, leki z grupy beta-blokerów, antagoniści receptora histaminowego H2 mogą powodować zarówno nasilenie, jak i osłabienie działania hipoglikemizującego. Objawy hipoglikemii mogą być osłabione lub zniesione przez równoczesne stosowanie: beta-blokerów, innych sympatykolityków, klonidyny, guanetydyny, rezerpiny. Glimepiryd może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny (np. warfaryna). Spożywanie alkoholu może osłabiać lub nasilać hipoglikemizujące działanie preparatu w sposób nieprzewidywalny. Kolesewelam zmniejsza wchłanianie glimepirydu z przewodu pokarmowego. Glimepiryd należy przyjmować co najmniej 4 godziny przed przyjęciem kolesewelamu. Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Amaryl 1 - tabletki? Jak każdy lek, również Amaryl 1, -2, -3, -4 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Rzadko możliwe zaburzenia hematologiczne: małopłytkowość, leukopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, erytropenia, niedokrwistość hemolityczna i pancytopenia. Możliwa (częstość nieznana) ciężka małopłytkowość oraz plamica małopłytkowa. Rzadko: hipoglikemia (zwykle występująca nagle, niekiedy o ciężkim przebiegu, niekiedy trudna do wyrównania), zaburzenia smaku, zwiększenie masy ciała, łysienie. Bardzo rzadko: nudności, wymioty, biegunka, wzdęcia, ból i dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, leukoklastyczne zapalenie naczyń, reakcje nadwrażliwości, w tym o ciężkim przebiegu obejmujące duszność, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, niekiedy wstrząs. Możliwe jest także wystąpienie działań niepożądanych, dla których nie określono częstości ich występowania: zaburzenia widzenia (szczególnie na początku leczenia, w związku ze zmianami stężenia glukozy we krwi), nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy i ich pochodne, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, skórne reakcje nadwrażliwości, w tym świąd, wysypka, pokrzywka i nadwrażliwość na światło. Przeczytaj też artykuły Cukrzyca typu 2 Inne preparaty na rynku polskim zawierające glimepiryd Amaryl 2 (tabletki) Amaryl 3 (tabletki) Amaryl 4 (tabletki) Diaril (tabletki) Glibetic 1 mg (tabletki) Glibetic 2 mg (tabletki) Glibetic 3 mg (tabletki) Glibetic 4 mg (tabletki) GlimeHexal 1 (tabletki) GlimeHexal 2 (tabletki) GlimeHexal 3 (tabletki) GlimeHexal 4 (tabletki) GlimeHexal 6 (tabletki) Glimepiride Aurovitas (tabletki) Glimorion (tabletki) Glitoprel (tabletki) Symglic (tabletki)
.
  • bbxl1537fz.pages.dev/177
  • bbxl1537fz.pages.dev/646
  • bbxl1537fz.pages.dev/678
  • bbxl1537fz.pages.dev/342
  • bbxl1537fz.pages.dev/233
  • bbxl1537fz.pages.dev/665
  • bbxl1537fz.pages.dev/413
  • bbxl1537fz.pages.dev/940
  • bbxl1537fz.pages.dev/398
  • bbxl1537fz.pages.dev/41
  • bbxl1537fz.pages.dev/749
  • bbxl1537fz.pages.dev/386
  • bbxl1537fz.pages.dev/938
  • bbxl1537fz.pages.dev/803
  • bbxl1537fz.pages.dev/640

    • deanol lek na cukrzyce